Uyuyan şehri sarmış sis/ pus,
Bütün çiçekler zindanlarda mahpus,
Kırıldı içimde buzdan kristaller,
Daraldıkça daralıyor çember.
İnsani duygular varillerde,
Kalpler demirperde.
Üzerinde sinekler,
Ezilen bir kedi asfaltta yatıyor.
Ölüm kokuyor artık bu şehir,
Bütün ışıkları kurşun yemiş.
Hava ayaz , hava zehir,
Bitmek bilmeyen zemheri,
Katili belirsiz cesetleri,
Koyu karanlıklar saklar.
Ve lağım fareleri kemirir...
Gayptan gelen sesler sokaklarda,
İnsansız gölgeler dolaşıyor.
Binalar örümcek ağlarına teslim.
Ayaklar ağır aksak/ gözler kor.
Bağırıyorum çıkmıyor sesim.
İnsanlık ölüm kokuyor...
Alın şehrinizi başınıza çalın!
Mezardakiler h o ş ç a k a l ı n...
(
Ölüm Şehri başlıklı yazı
maviye-surgun tarafından
17.02.2025 tarihinde sitemize eklenmiştir. Sitemizde yayınlanan eserlerin hukuki sorumluluğu , kullanılan materyaller ve yazının içeriği yazarlarına aittir.İzin alınmadan kaynak gösterilse bile sayfamızdaki eserler başka yerde yayınlanamaz. Eserlerin izin alınmadan kopyalanması ve kullanılması 5846 sayılı Fikir ve Sanat Eserleri Yasasına göre suçtur. )
Okuduğunuz Yazının Site Kurallarını İhlal Ettiğini Düşünüyorsanız, Site Yönetimine Bildirmek İçin Tıklayınız.
