Online Üye
Online Ziyaretçi
ŞAİR DEDİĞİN
Büyüdükçe nefessiz kalıyormuş şehirler
Daracık sokaklara insan dolduğundandır
Yazarken pek itibar göremezmiş şairler
Dili sivri, kalemi keskin olduğundandır
Copa, ipe, kılıca dik duran bir başı var
Ardında halk denilen güçlü arkadaşı var
Karşısında duranın kaybetme telaşı var
Kalemleri gücünü Hakk’tan aldığındandır
Kimi bulutlar vardır bir söz ile dağılan
Duyarsız olanlar var koyun gibi sağılan
Bazen asılan oldu bazen ise boğulan
Dibini görmediği suya daldığındandır
Ne demirden kapılar ne tel örgü pencere
Onun canını yakan mutfakta boş tencere
Sesini yükselten var göğsünü gere gere
Her zaman doğru kapı zili çaldığındandır
Saray şairleri var, şaha methiye düzen
Onlar için döndürür bütün çarkını düzen
Hayali sevgiliye derin şiirler yazan
Başın dönmesi, aşka esir kaldığındandır
Şair aşka aşıktır, sevgiyle nefeslenir
Hasret közünde yanar acılardan beslenir
Aşka aşık Coşari yüreğinden seslenir
Umudu tükendikçe sağken öldüğündendir
15.11.2024/Samsun
İbrahim COŞAR