Eski günleri ananlar, geçmiþe özlem duyan her yaþlý kiþi gibi eski kýþlarý anýyorlar. "Eskiden Kayseri´mize çok kar yaðardý. Son yýllarda 50-60 yýl öncesine göre daha az kar yaðýyor." diyorlar. Acaba öyle mi? Yoksa onlara mý öyle geliyor?

Bazen karýn çokluðu inanýlmaz bir renkle de ifade ediliyor: Sarý kar. Karakýþ'ýn karalýðý karýn ayazýndan olabilir ama sarýlýðý anlaþýlýr gibi deðildir. Þöyle anlatýyorlar: "Çocukluðumuzda yaðan kar inanýn bizi boylardý. Sokaklara kürenen karlar tepecikler oluþtururdu. Kar tepesinden yürüyenler dam hizasýndan gitmiþ olurdu. Çocukluðumuzda karlarýn altýný oyarak tüneller açar, öbür tarafa geçerdik."

Bu cümleler doðru ama kime göre? Bize göre, bu cümlelerin doðruluðunun sýrrý "çocukluðumuzda" kelimesinde gizlidir. Çünkü çocukluðumuzda evler kocamandý; büyüklerimiz de dev gibi adamlardý. Þimdi onlarýn yaþýna gelen bizler, çocuklara göre nasýlýz acaba? Dev gibi mi, deve gibi mi? Eðitim-öðretim açýsýndan, çocuklarla konuþur veya onlara bir þey verip alýrken yere çömelmemiz önerilir; çünkü beden diliyle de çocuðun seviyesine inmek gerekir.

Evet, çocuklar küçük, evler büyüktü ama sonuçta tek katlý; toprak damlý evlerdi. Sokaklar vardý ama ancak bir araba geçecek kadardý. Toprak damlardan kürenen karlarýn gideceði sokak dardý. Bir de kuzey tarafsa, kar aylarca yatardý. Kabayel deðecek de eritecekti. Þimdi dev kepçelerin topladýðý karlarý tonlarca yük taþýyan kamyonlara yüklenip geniþ alanlara döküldüðünü düþünün. Çatý gerçeðinden hareketle damlardan kar kürenmediðini düþünün.

Demek ki mesele, psikolojiktir.

1940 yýlýnda yayýnlanan "Kayseri Takvimi" adlý kitapta da benzer þeyler söylenmektedir:

"Kayseri´ye çok kar yaðar. Kasým ortalarýndan, Nisan ayýnýn ortalarýna kadar. 1908-1909 kýþýnda çok kar yaðmýþtýr. Sokaklar, damlardan atýlan karlarla bir katlý evlerin dam hizalarýna kadar kar dolmuþtur. Evlerin sokak kapýlarýna merdivenle inmiþ çýkmýþlar."

 Evlerin tek katlý ve yere yakýn olduðu düþünülürse, mesele anlaþýlýr.

Bir avuç Kayseri ile bir, bir buçuk  milyonluk Kayseri´yi de düþünmek gerekir. Bu insanlarýn yaktýðý enerji göðü ýsýtmasa da ýlýtýyor. Yüz binlerle ifade edilen arabalar, insanlar gibi nefes alýp veriyor. Bu yüzden Talas´ýn karýyla merkezin karý bile fark ediyor; çünkü kar daha inerken hqvada eriyor.

Meteoroloji verilerine göre, 1975 - 2007 Yýllarý Ýçinde Gerçekleþen En Yüksek ve En Düþük Deðerler En Yüksek Kar yaðýþý 27.11.2004 günü 42 cm. olarak gerçekleþmiþtir.  En çok kar, 30 yýllýk bir süreç içinde, 2004 yýlý Aralýk ayýnýn sonunda, eskilerin diliyle Karakýþ´ta yaðmýþtýr. Þu anda Erciyes´te kar kalýnlýðý 1.25 cm.

Buna raðmen "Kayseri´de karýn en çok yaðdýðý ay, Gücüktür. Onun için, "Karakýþ karada / Zemheri arada / Ýlle gücük ille gücük."  Yani ; "Karakýþ (Aralýk) kar görmeden kara geçer,  Zemheri (Ocak) de þöyle böyle;  bazen karlý bazen karsýz geçer amma, Gücüðe (Þubat) gelince o yapacaðýný yapar."  demektir.   Kýþ, kýþlýðýný belli etmeli. Ötekini biliyorsunuz.

Bu memleketin tarihinde kar içilir ve yenirdi; hâlâ öyledir. Erciyes karýnýn su olarak Beþ Tepeler´e 15-20 yýlda ulaþtýðý söylenmektedir. Bað evlerinin kuyularýný düþünsenize. Baharýn bulgur bulgur olan karýn pekmezle yapýlmýþ "kar katmasý" öylesine…
        Biz insanlar garibiz; yaðsa þikâyetleniyoruz, yaðmasa dertleniyoruz. Rumi olarak Gücük / Þubat ayýnýn girdik. Hani atalarýmýz ne demiþlerdi: "Karakýþ karada / Zemheri arada / Ýlle gücük ille gücük."  Ýnþallah daha çok kar yaðar; çünkü bu memleket için kar, Kuran´da geçen "kudret helvasý" gibidir. (Bakara: 57) O, her þeyi yorgan gibi sarar. Güneþ deðince, kabayel esince, yaðmur yaðýnca ýlgýt ýlgýt erir ve her þeye can verir.
        Anadolu'da, özellikle Ýç-Anadolu'da kar, geçmiþ ümmetlere gönderilen kudret helvasý gibi, Allah'ýn bir nimetidir.