GÜLŞENE UYANMAK: İLKBABAHARIN DİLİ

Bir sahne ki!

İnsana ibret!

Mevla ne güzel yaratmış âlem-i nebatı

İlahi emre boyun eğmiş uyur ve uyanır

Uyku hali çöktüğünde yaprakları dökülür

Hazan olur, savrulur rüzgârda

Bir oraya, bir buraya tohum döker

Uyudun mu?

Yoksa öldün mü?

Hayır! Hayır sen ölmezsin

Uyanmaya uyudun sen

Yeni elbiseler içinde yeniden

Hep yeniden uyanırsın

İlahi emir gereği

Bozulmazsın

Renk ve şekil değiştirmezsin

Elma ağacısın sen;

Armut, üzüm vermezsin ki.

Üzüm dalı ayvaya durmaz ki!

Ayva fesleğen olmaz ki!

İlahi emir

İlahi program

Böyle yazılmış genlerine

İlkbahar!

Yeniden bir doğuş;

Muhteşemdir görseli.

Yeryüzü cennet olur.

Mis kokularıyla tüm canlıyı mest eder.

Yaşam sevinci vardır her kokusunda

Hayatın tüm rengi vardır renginde.

İlahi program!

Şaşmaz, yanılmaz

Ey insan!

Görmüyor musun?

Hiç mi akletmiyorsun?

İlahi program bak nasıl çalışıyor!

Her varlık kendini haykırıyor.

Ya sen!

Ne yapıyorsun?

Yaratılış kanununa isyan!

Elma iken armut olmak neden?

Üzüm iken, nar olmak niçin?

Dönüşürsün, tadın tuzun kalmaz.

Fıtrat!

Yaratılış kanunu.

Değişime muğlaksın!

Hırsına zayıfsın;

İblise yoldaşsın!

Ve yola hazırsın.

Düşkünsün nefsin eline.

Aklına kim attı uyku düğümünü?

Gözlerine kimler duvar ördü?

Duvar ötesini görmezsin!

Vicdanına betonu kimler döktü?

Akıl balyozu!

Ve vicdan!

Ve iman!

Tüm tabularını kır!

Yık illüzyonlarını;

Sahte ile gerçek hayatı;

Gör artık gör!

Nasıl mı?

Bak bitkilere, ilahi programa!

Çiçek çiçektir, böcek böcek,

Birbirine dönüşemezler

Ama sen!

Sen insanoğlu sen!

Fırıldak oldun maşallah!

Topaç gibi dönersin;

Bir gramlık menfaat etrafında.

Fıtratına aykırısın;

Şekilden şekle dönersin.

Başın döner düşersin de;

Halen uyanmazsın,

Ölüm uykusu!...

Gülşen’e hasret insanlık!...