Uçurumlarda yankılanan nal sesleri az önce kesilmişti
...
Kızıl şafak yırtarken göğü, Umutlar tanyeriyle şahlandı.
Alacakaranlıkta, sisli bir sır kıyı, Çocuk gözlerinde solgun masalın gölgesi Rüzgarla koşan adımlar, tozlu yollarda kayboldu. Sonsuz uçurumların esintisinde eski titreme.
Yalnız yolcu, düşe kanat çırptı, Yabancı sessizlikte umut kıvılcımı sezdi, Uzak düş fısıldadı kulağına, Yıldızlara uzanan kayıp yuvaya doğru.
Yokluğunun o uzun gölgelerinde, Geçmişin sessiz izleriyleydi. Hangi kayıp zamanda kayboldu ruh, Hangi hüzünlü mevsimde sarardı yapraklar, Unutulmuş yüzlerin sisinde kayboldu yollar.
Antik taşların sessiz yankısında, Kayıp aşkın anısı arandı. Uzak yeşilin kokusu rüzgar kanadında, Zamana direnen değirmenin hüzünlü şarkısı suyun dilinde,
Şimdi en yüksekte, gözleri dalgın, Yarım kalmış şarkının acısı sustu o vahşi feryatlarda. Yıldızların ötesinde bir yankı gibi, Enginlerde, denizin kalbi atarken derinden, O yalnız yolcu, varoluşun sessiz çığlığına karıştı, boşlukta.
( Kızıl Yankı başlıklı yazı Moonlight tarafından 5.04.2025 tarihinde sitemize eklenmiştir. Sitemizde yayınlanan eserlerin hukuki sorumluluğu , kullanılan materyaller ve yazının içeriği yazarlarına aittir.İzin alınmadan kaynak gösterilse bile sayfamızdaki eserler başka yerde yayınlanamaz. Eserlerin izin alınmadan kopyalanması ve kullanılması 5846 sayılı Fikir ve Sanat Eserleri Yasasına göre suçtur. ) Okuduğunuz Yazının Site Kurallarını İhlal Ettiğini Düşünüyorsanız, Site Yönetimine Bildirmek İçin Tıklayınız.
