Online Üye
Online Ziyaretçi
"ŞAİRİN VEDASI"
I. Kanayan Şarkı
Geçtiğim her hudut bir çığlık oldu.
Aşk dediğin paslı bir kılıçsa eğer,
Benim ellerim hem yara hem ilaç…
Ve sen... en derin kesiğim.
II. Yanan Şair
Sen dolu bir özgürlük lazım bana.
Yanarım, küllerimden yeniden doğarak.
Külüm gökyüzüne aşk şiiri yazar
ve karanlığın suskunluğunu…
Yanarım, küllerimden kanat çırparak.
Tüyden kalemin duvarlara SEN yazar.
Gözlerim karanlığı deler ve SEN'i arar…
III. Kırık Aynalar
Hâlâ "Git" diyorsun...
Peki ya rüyaların beni çağırırsa
Kim okşar terk edilmiş bedenini?
Kim arar gece yarısı nefesini?
IV. Son Umut
Ama unutma ki ben
Çölün ortasında son yağmurum.
İstersen dudaklarınla iç,
İstersen tenini ıslat…
V. Vedalaşma
Ve gidiyorum...
Giderken cebimde gözlerin sönüyor.
Sırtımda "keşke"lerin değil,
"Bir daha"ların yükü.
Bir de o ilk sabah,
Sen uyurken çaldığım son gülüşün...