Sokağın dilinden yalnız o anlar,
Kaldırım taşının bağrında yatar.
Delik deşik olmuş hayalleriyle
Savrulup duruyor sokak çocuğu.
Bakışlar altında her gün ezilir,
Kim bilir içinde neler gizlidir,
Köprü altları hep onun evidir,
Yerlerde uyuyor sokak çocuğu.
Karanlık geçmişin acı meyvesi,
Dikenle örtülmüş gönül bahçesi.
Bitmek bilmiyor ki onun çilesi,
Dertlerle boğuşur sokak çocuğu.
Zaman, kara delik onun nezdinde,
Anne özlemidir puslu gözünde.
Kadavra olmaktır sonu belkide,
Meçhule yolcudur sokak çocuğu.
O da bir çocuktu oyun isterdi
Anne kucağında ninni beklerdi
Babanın elinden ekmek gelseydi
Evinde uyurdu sokak çocuğu
(
Sokak Çocuğu başlıklı yazı
İsimsiz Şaire tarafından
14.04.2025 tarihinde sitemize eklenmiştir. Sitemizde yayınlanan eserlerin hukuki sorumluluğu , kullanılan materyaller ve yazının içeriği yazarlarına aittir.İzin alınmadan kaynak gösterilse bile sayfamızdaki eserler başka yerde yayınlanamaz. Eserlerin izin alınmadan kopyalanması ve kullanılması 5846 sayılı Fikir ve Sanat Eserleri Yasasına göre suçtur. )
Okuduğunuz Yazının Site Kurallarını İhlal Ettiğini Düşünüyorsanız, Site Yönetimine Bildirmek İçin Tıklayınız.
