Ýyilikle baþlar insanýn hikâyesi,
bir çocuðun gülüþü gibi saf,
bir annenin duasý gibi temiz…
Kalbiyle yürür, kalbiyle düþer,
ama hep kalbiyle kalkar yeniden.

Bir yük taþýr sýrtýnda,
görünmez, tartýlmaz,
ama aðýrdýr…
Ne kadar incinirse
o kadar parlar içindeki nur.

Kimi zaman gecenin ortasýnda
sessiz bir duayla sarar karanlýðý,
bilmeden korunur
bir mazlumun yüreðinden geçen dilekle.

Ýçini kirletme.
Dünya dönsün dursun,
senin niyetin duru olsun.
Çünkü temiz bakan gözler,
görmeyi hak eder gerçeði.

Sevdiðin her þey,
saf bir niyetten doðarsa
yol seni asla yarý yolda býrakmaz.
Belki yorulursun,
ama asla yitirmezsin yönünü.

Kalbin iyiliði
ne bir zýrh ister,
ne bir alkýþ…
Sadece sessizce
ýþýk olur ardýnda yürüdüðün yolda.

Ve sen fark etmeden bile
korunursun bazen…
Bir yetimin tebessümünde,
bir garibin duasýnda
adýn geçer de
sen hâlâ bilmezsin
ne güzel biri olduðunu…