Herþeyi düþünüyordum
   Yýkýlmýþ kentleri , memleketi, göçmen
                   kuþlarýný
     Ayaklarýmýn dibinde anýlar oturuyor,
                     bir çocuk gibi.
    Güvercin sürüleri avluda daireler çiziyor,
                    halime üzülüyorum

      Saat gecenin üçü -þiirlerin son çýðlýðý,
            Sen benim yolculuðumsun,
                    Evimsin, kalbimsin,
                Çiçeðin suya,aðacýn ýþýða,
         Ey sabah ýþýðý sana ihtiyacým var

               Gözlerimi kapatýyorum 
                ve usulca duyuyorum
        beni her zaman gözeten kalbin,
               Ýçimde atýyor, sende atýyor,
                     burada hissediyorum...
           
           Gün görmüþ için vefa neyse...
           Senin için ahdý vefalý diyorum
            Kuþlarýn ekmek kýrýntýsýna,
                  derviþin bir hýrkaya,
            dünyadaki tüm yoksullarýn,
                    Bir tas çorbaya...

               Vara yok demem bilirsin-
             Benim sana ihtiyacým var..
          Nasýl da bilirdin hangi yaným
                   Kýrgýn, yorgun, çocuk..

            Açýlýr bir gül saba, rast geliriz,
                       belki bir sabah
             Yeni þarkýlar gibi unutuluyor
                        Ýnsan -eyvah!
            Unutursun diye korkuyorum
                                   
        Her mevsime yakýþan eski
               Þarkýdýr gözlerin ;
         biraz mahur, biraz da neva
                her derdime deva...

        Ruhum dindar, bakýþlarýmda,
                     Eksik sensin
          Ruhumun sana ihtiyacý var,
                        -Sevgili
       Kalbimin þiirine ihtiyacý var