Online Üye
Online Ziyaretçi
Ayna-2-
"Yani insanın içinde bulunduğu çevre ile herhangi bir problemi yoksa bireyin iç dünyası ile dış dünya arasında bir uyum söz konusu ise, insan şiir okumaya veya söylemeye gerek duymaz. İnsanın şiir okumaya veya söylemeye gerek duyduğu zaman, ‘’kendini çevreleyen nesnelerle olan bağlantısının vahametini kavradığı zaman’’ şiir yazar ve okur. İşte bu, insan hayatında son derece kritik bir dönemdir. Orhan Güdek-İsmet Özel" İSMET ÖZEL’İN ‘’ŞİİR OKUMA KILAVUZU”
İnsanın çevresiyle olan uyumu bozulduğunda, kelimeler artık sadece anlam taşıyan araçlar olmaktan çıkıp, bir varoluş mücadelesinin sesi haline gelir. Şiir, bu noktada bir dil değil, bir çığlık olur. Yani etkili bir söylemle aktarmak, onun içsel derinliğini ve insanın varoluşsal kriz anlarındaki şiire yönelişini daha güçlü bir şekilde vurgulamak anlamına gelir. Bu konuda Üstadımıza katılarak bende bunun etkisi şiirleri ve düşüncelerinin ekseninde yazayım…
O an anlar ki dünya sadec gördüğünden ibaret değildir
Duydukları bildikleri öğrendikleri
onu tamamlamaya yetmemektedir
Bir eksiklik vardır tarif edilemeyen ama hissedilen
İşte bu yüzden kalemi eline alırız
Bu kelimeler kendi varlığını keşfetme çabasıdır
Dizeler iç dünyasının haritasıdır.
Ve her satırda, her mısrada
kendisine bir adım daha yaklaşır
Çünkü insan ancak kendisini ifade ettiği zaman gerçekten var olabilir
Zaman insanın ellerinden kayıp gider
Saatler ilerler zaman durmaz nefes almaz
Güneş doğar batar ama içimizdeki karanlık hep sabittir
Bir an gelir zamanın kendisiyle bir bağ kuramadığını fark eder
İşte o an varoluş sancısı başlar
İnsan kendini bir boşlukta bulur
Ne geçmiş ona aittir ne gelecek ona vaat edilmiştir
Şimdiki zaman sadece bir gölge gibi üzerine düşer
Ve o gölge kelimelere dönüşerek
şiirin içinde yankılanır
Zamansızlık insanın varoluşunu sorgulamasına neden olur
Bir an gelir aynaya bakar ve
orada gördüğü yüzün artık kendisine ait olmadığını anlar
İşte o an şiir kaçınılmaz olur
Çünkü kelimeler zamanın içinde kaybolan insanın
kendini bulma çabasıdır
Zamanın dışında bir yerde duruyor insn
Dün ile yarın arasındaki uçurumda
varlığının ağırlığını hissediyor
İçindeki sancının nereden geldiğini bilmese de
ona ait olduğunu biliyor
Mehmet Aluç