Online Üye
Online Ziyaretçi
Oğuz Boylu Uğur
Yedi dağ ardında, göğe uzanır,
Yele karşı koşar, alnı dumandır.
Kutören yurdundan, bozkır olandır,
Yiğit dediler mi: Oğuz boylu Uğur!
Çocukken elinde bir kırmızı kalem,
Yazardı toprağa hayal ile elem.
Yavşan otu kokar her bir kelamı,
Dededen mirastır, özdür selamı.
Yayla yollarında açtı gözünü,
At sırtında gördü gurbet özünü.
Bir yarım günlük oruçla büyüdü,
Sabırla yoğruldu, yokla yürüdü.
Kalabalık içre bir yalnız yürek,
Dilsiz acılara tutar yemin tek.
İnandığı her şey hakka emanet,
Yüreği sevdayla, sönmez bir meşek.
Bir çocuğun sesi, köyde yankıdır,
Kuru ekmek, çimen, destan nakışıdır.
Uğur şimdi yazar, maziden izler,
Her dize bir bayrak, geçmişe izler.