Online Üye
Online Ziyaretçi
YARATILIŞ
DESTANI 3
Bakara Suresi, 30. ayet: Hani Rabbin meleklere:
"Muhakkak Ben, yeryüzünde bir halife var edeceğim" demişti. Onlar da:
"Biz Seni şükrünle yüceltir ve (sürekli) takdis ederken, orada bozgunculuk
çıkaracak ve kanlar akıtacak birini mi var edeceksin?" dediler. (Allah:)
"Şüphesiz sizin bilmediğinizi Ben bilirim" dedi.
Suluca cıvık
çamur kurudu şekil buldu
Her halini
bilen Rab “ol” dedi işte oldu
Buz gibi bedenine
suret verildi Haktan
Nefesinden
nefhaya ruh verdi iştiyaktan
Başa gelip
dokundu kudretin esemesi
İşte böyle
başladı bedenin manzumesi
O mecalsiz
bedene ruh üfledi Yaratan
Şimdi tam
sol yanında bir kalbi vardı atan
Melekler
merak ile yaklaştılar Âdeme
Evrenin
sırlarından sırlar veren adama
Isındı soğuk
beden Allah nefes verince
İşte o andan
baki kul olduk değerince
Rabbinin
nefesini çekti Âdem içine
Ve başladı
insanlık içindeki göçüne
Açtı ol
gözlerini uykudan uyanarak
Rabbin
verdiği cana şükredip dayanarak
Merak
etti cennetin ağacını kuşunu
O sonsuz
güzelliğin gözüne vuruşunu
Adem’in
endamından cennet titredi bile
Yaratılan ne
varsa hepsi de geldi dile
Ey kudreti
sınırsız, Allah’ım bu da kimdir,
Senden başka
kim bize, çare veren hekimdir.
Yüce
Allah buyurdu, dinledi cümle alem,
Bu tarihi
not tuttu, özenle yazan kalem.
Halifemdir o
benim, biliniz ey kullarım,
Nerden
gelirse gelsin, ona açık yollarım.
Cennetin
varlıkları hepsi merak içinde,
Dinlediler
sessizce türlü türlü biçimde.
İnsü cinsü tüm
varlık, tevekkül etmedeler,
Allah’ın
nazarıyla, eriyip bitmedeler.
Eşrefi
mahlûkat dedi, yarattığı insana,
Rahmetin
denizinden, iç dedi kana kana.
Adem Efiloğlu