Bakara Suresi, 34. ayet: Ve meleklere: "Adem'e secde edin" dedik. Ýblis hariç (hepsi) secde ettiler. O ise, diretti ve kibirlendi, (böylece) kafirlerden oldu.

YARATILIÞ DESTANI 4

Açtý o gözlerini, þaþkýn þaþkýn bakýndý,

Bilmek için her þeyi, merakýný takýndý.

Kelime kitabýný,  Adem’e  verdi Allah,

Öðrendi birer birer, adlarý hikmetullah.

Toplanýn dedi Allah, Ey benim Meleklerim,

Hepinizden elbette, var nice dileklerim.

Ruhumdan üflediðim, Âdem’e edin secde,

Teslim olmakla olur, böyle gelinir vecde.

Tüm melekler katýksýz, itaat etti emre,

Hepsinin kalplerine, aþk ile düþtü cemre.

Yalnýz Ýblis etmedi, bu buyruða uymadý,

Sanmayýn ki Allah’ýn, ol emrini duymadý.

Neden  etmezsin secde, diye sordu  yaratan,

Yazdý    defter-i kebir, yaþananý anbean.

“Ateþten yaratmýþtýn, benim bütün halimi,

Daha üstün kýlmýþtýn, sen benim cemalimi.

Þimdi de bir çamura, secde et mi diyorsun,

Ben daha üstün iken, beni mi sýnýyorsun.

Büyüklük taslamýþtý, Allah’a bir meydanda,

Ýsyan, imtihan, küfür, hâsýl oldu Þeytan'da.

Elbet bir sýnav vardý, bu durumun içinde,

Her þeyi bilir Allah, sormaz neden niçinde.

Buyurdu yüce Allah, “ Rahmette yoksun artýk,

Hikmetimden uzaksýn, sana yoktur seyranlýk.

Ýn verilen makamdan, sen buradan kovuldun,

Artýk yapayalnýzsýn, istenmeyenden oldun.”

Þeytan mühlet istedi, “Bana sonsuz ömür ver,

Tercih ettiðin insan, ne hallerde sen de gör.

Onlarý her hileyle, çeviririm yolundan,

Öyle samimi kulluk, bekleme her kulundan.

Ýþte böyledir dostlar, iyi kötü tercih var,

Þu fani dünya için, ahrete verme zarar.

Âdem Efiloðlu