‘’Bayram  deðil  seyran  deðil  bu  hikaye  de  nereden çýktý’’ Demezsiniz  umarým  zira  hem  bayram,  hem  seyran  ve  hem  de Mecit  Aktürk  istemiþti  Necla’ýn  hikayesini.  Yani  ilk  aþkýmýn…

*****

Yüzümde ergenlik sivilcelerinin çýkmaya, sesimin de ciyaklama makamýndan boru makamýna dönüþtüðü yýllardý. Her delikanlýlýða adým atan vatandaþ gibi ben de fena halde aþýktým. Kime diye sormayýn zira onu tarife ne kalem, ne mürekkep ne bilgisayar klavyesi ve dahi ne de binlerce gigabayt gücünde bilgisayarlarýn ram bellekleri yeterli olacaktýr.

Karþýmýzda yeni yapýlan apartmanýn birinci katýndan daire alan Necdet Amca’nýn kýzý Necla’nýn iki mermer sütun üzerinde konuþlanmýþ bedeni, sapsarý lepiska saçlarý ve de özellikle yemyeþil gözleri bendenizde çok kýsa sürede derûni bir aþkýn oluþmasýna vesile teþkil etmeye yetmiþ de artmýþtý bile. Öylesine  aþýktým  ki  Üsküdar’a  giderken  yaðmura  yakalanýp  sýrýlsýklam  olan  katip  benim  yanýnda  solda  sýfýr  kalýrdý. Ben,  daha  bi  sýrýlsýklam aþýktým.

Necla’ya deliler gibi aþýktým lakin bu aþký nasýl anlatabilirdim? O Þinþilla  cinsi bir hamfendü ben ise bir sokak çomarýydým.

Kendimi ona fark ettirmeliyim ama nasýl?

O dönemlerde her hafta mutlaka sinemaya giderdim. Filmlerde bir þey dikkatimi çekti bu kadar çok film izleyince: Yabancý filmlerde vatandaþ aþýk olduðu kýzýn balkonunun altýna geliyor, elinde gitar ile bir þeyler týngýrdatýyor iki dakika sonra kýz aynen vatandaþýn kollarýnda. Türk filmlerinde de durum farklý deðil. Vatandaþ alýyor sazý eline baþlýyor ‘’ Su gelir güldür güldür , gel de yar beni güldür’’e hatun hemen koþa koþa geliyor ve de bir samanlýkta güldürüyor abinin yüzünü. Ama beni en çok Fikret Hakan ile Türkan Þoray’ýn oynadýklarý ‘’ Cemo’’ adlý film etkiledi.

Çancý ustasý Memo ile Yörük kýzý Cemo’nun hikayesinde güzeller güzeli Cemo , Memo’nun çanlarýnýn sesine sanki koyun misali düþüyor peþine.

Bir kaç tane cangur cungur çan sesiyle koskoca Cemo tavlanabiliyorsa ben bir flüt ile neler yapmazdým ki?

Allah razý olsundu Birsen Hanýmdan. Yani müzik öðretmenimizden. Herkese bir soprano blok flüt aldýrmýþ ve çalmasýný da öðretmiþti. Ýþte ben de blok flütümle etkileyecektim Necla’yý.

Artýk Necla ne zaman pencereye çýksa ben de evimizin bahçesine çýkýyor ve baþlýyordum çalmaya:

 ‘’ Ay akþamdan ýþýktýr, Yaylalar yaylalar, Yüküm þimþir kaþýktýr. Dilo dilo yaylalar’’

‘’Manda yuva yapmýþ söðüt dalýna, yavrusunu sinek kapmýþ gördün mü?’’

‘’ Kaç yýl oldu saymadým köyden gideli…Arkadaþým eþ, arkadaþým þek , arkadaþým eþþeeekkk’

’’ Samanlýktan kaldýramadým samaný da Zühtü’

Namussuz kýz bayýlýyor benim türkülere ama naz yapýyor. Ben ne zaman çalmaya baþlasam mahcubiyetinden  hemen  pencereyi  kapatýp  içeri  kaçýyor.

Üç- dört günlük bir çalma-çýðýrma faslýndan sonra kendi kendime ‘’ Artýk iþlem tamam’’ diyerekten Necla’ya bir mektup gönderdim. Daha doðrusu bir beyitlik bir mesaj…Biraderin eline sýkýþtýrdýðým yirmi beþ kuruþ sayesinde mesajým Necla’ya ulaþtý. Ona ‘’ Engine gel yeþil gözlüm engine/ Hasret kaldým gözlerinin rengine’’ yazmýþtým.

Cevabý hemen geldi ‘’ Gayretini takdir ederim lakin,/ Davul bile çalar dengi dengine’’

Vaaayyy bana ha. Ertesi gün bir beyit daha salladým ‘’ Bu kalbimin sahibi sensin ancak,/ Gerekirse varým meydan cengine’’

Cevap yine fazla gecikmedi: ‘’ Fukarasýn, hemi de bahtý kara/ Babam beni veriverdi zengine’’

Vazgeçtiðimi sandýnýz deðil mi? Mümkün mü? Bu yola baþ koymuþum bir kere. Bahçede flüt konseri tam gaz devam ediyor ‘’

Çarþambayý sel aldý, bir yar sevdim el aldý’’

‘’ Derule del derule, derule del derule’’

‘’Deli kýz sinin geliyooor. Sinide neler geliyooor’’

Aynen devam. Repertuvarým  da  bir  geniþ  ki  sormayýn. Ýlle tavlayacaðým Necla’yý çaresi yok. Çancý Memo kadar da olamayacaksam ne halt etmeye yaþýyorum ki.

Bir sabah baktým Necla bizim eve doðru geliyor. ‘’ Aman Allah’ým! Rüya mý bu? ‘’

Rüya deðil. Bayaðý bayaðý bizim bahçe kapýsýný açtý ve içeri girdi.

-Merhaba Sami
-Merhaba Necla. Hoþ geldin. Buyur otur.

Necla bahçedeki sandalyelerden birine oturdu. Benim yürek, dalak, böbrek ne kadar sakatat varsa gümbede güm güm atýyor.

-Bir þeyler alýr mýydýn? Çay, kahve, kola,  gazoz? Alaska-  Frigo da  var  buz dolabýnda.
-Teþekkür ederim. Ben buraya sana bir fýkra anlatmaya geldim. Anlatýp gideceðim.
-Fýkra mý?...Neyse…Buyur seni dinliyorum.

‘’Olay Kanuni zamanýnda yaþanmýþ galiba. Viyana Senfoni Orkestrasý önce Almanya’da bir konser vermiþ. Alman Ýmparatoru konseri çok beðenmiþ ve ‘’ Bütün çalgýlarý parayla doldurun’’ diye emir vermiþ. Davul ve zilin üzeri bile parayla dolarken zavallý flütçü bir lira bile görememiþ. Orkestra daha sonra Rus Çarýnýn huzurunda çalmýþ. Çar da çok beðenmiþ konseri ve o da ayný emri vermiþ. Keman, kontrbas, Korno, fagot tüm çalgýlar para dolmuþ ama flüte yine metelik yok. Son olarak bu orkestra Kanuni’nin huzuruna çýkmýþ. Çalmýþlar ama Kanuni beðenmemiþ. O da  aynen  ben  gibi  asabi  biraz. Emir  ve  ferman  buyurmuþ:  ‘’ Bütün çalgýlarý, çalanlarýn münasip yerlerine sokun’’ Emir  tabii  ki  can- baþ  üstüne  ama hiç bir çalgýyý o münasip yere yerleþtirmek mümkün olmadýðý için diðer çalgýcýlar kurtulmuþ. Flütçü hariç tabii ki...Beni dinlediðin için teþekkür ederim. Bana müsaade.’’

Necla geldi, fýkrasýný anlattý, mesajýný gayet net bir þekilde verdi ve çekip gitti.

Gidiþ  o  gidiþ. Benden  bir  kaç  yaþ  büyük  olan  Necla’yý  bir  daha  hiç  göremedim  zira  bu  müessif  olaydan  bir  iki  hafta  sonra  evlendi.