Çakılıyım Hayata
Ben bir çiviyim…
Yerime sabit çakılmışım,
Ne ileri, ne geri…
Sadece bekliyorum.
Herkes geçerken bakar,
Ama kimse sormaz:
Bu çivi ne kadar zamandır burada?
Kim vurdu ilk darbeyi?
Neye tutunuyor da hâlâ düşmüyor yere?
Beni yerimden çıkarmaya kalkarsan,
Ne duvar kalır sağlam,
Ne çivi eskisi gibi yerine döner.
Çünkü ben, zamanla etime karıştım,
Etim kemiğe,
Kemik sessizliğe...
Araya kıymık koyanlar oldu — sözde destek için.
Ama her kıymık,
Yeni bir sızı bıraktı ruhumda.
Ne olur kimse dokunmasın artık,
Bu duruş, sabırdan değil sadece…
Bu, mevcutla barışmış bir çivinin,
Kaderle anlaşmasının imzasıdır.
Ben çiviyim…
Biraz paslı belki,
Ama hâlâ tuttuğum şeyler var:
Anamın duası,
Bir oğulun umudu,
Ve bana takılı kalan birkaç şiirden ibaret bir hayat…
Ben çakıldım,
Kıpırdayamam,
Ama unutulmam da.
Çünkü benim sabrım,
Sıradan bir sabır değil.
(
Çakılıyım Hayata başlıklı yazı
Söz Avcısı tarafından
20.06.2025 tarihinde sitemize eklenmiştir. Sitemizde yayınlanan eserlerin hukuki sorumluluğu , kullanılan materyaller ve yazının içeriği yazarlarına aittir.İzin alınmadan kaynak gösterilse bile sayfamızdaki eserler başka yerde yayınlanamaz. Eserlerin izin alınmadan kopyalanması ve kullanılması 5846 sayılı Fikir ve Sanat Eserleri Yasasına göre suçtur. )
Okuduğunuz Yazının Site Kurallarını İhlal Ettiğini Düşünüyorsanız, Site Yönetimine Bildirmek İçin Tıklayınız.
