Kahvaltý sofrasýndaki peynir tabaðýna takýldý gözü. Uzun süre izledi peynir tabaðýný. Eþi tarafýndan kutusundan çýkarýlmýþ ve ardýndan meyve býçaðýyla dilimlenerek camdan kahvaltý tabaðýna konulmuþ tam yaðlý beyaz peynir. Çatalýný peynire doðru uzattý. Bir dilim peynir aldý. Tam aðzýna götürecekken vazgeçti ve tekrar tabaða koydu. Eþi durumu fark etmemiþti. Mutfak tezgahýnýn üzerinde domates doðruyordu. Kalktý ve balkona çýkmak için hareket etti. Eþi;

-          “Nereye gidiyorsun?” diye sordu.

-          “Balkona sigara içmeye.”  Diye cevap verdi. Eþi;

-          “Aç karnýna sigara içme diyorum kaç defa sana.” Diye söylenmeye baþladý. Adam bu söylenmeye alýþýk bir vaziyette;

-          “Bir þeyler atýþtýrdým sigara altýna.” Diye cevap verdi ve balkona çýktý.

Yalan söylenmiþti. Bir þeyler atýþtýrmamýþtý. Zaten yataktan yeni kalkmýþ ve banyodan sonra direk kahvaltý sofrasýna oturmuþtu. Radyoda doksanlardan bir þarký çalýyordu; “Gönlümü çaldý edasý hoþ sedasý, koydum akýma benim olacak.” Balkona çýktý. Balkondaki arkasý kýrýk sandalyesine oturdu. Bir sigara yaktý ve apartmanlarý izlemeye koyuldu. Tabaktaki peynir ve bu þarký onu çocukluðunun geçtiði doksanlý yýllara götürmüþtü.

Karanlýk bir gündü. En azýndan ona karanlýk bir gün gibi gelmiþti. Rahmetli babaannesi geniþ þalvarýný giymiþ ve üzerine battaniye misali örtüsünü örtmüþtü. Küçücük bir çocuktu. Ýlkokul ikinci sýnýfa gidiyor olmalýydý. Rahmetli babaannesi ne zaman geniþ þalvarýný giyip baþýna örtüsünü örtse bir yerlere giderlerdi ya pazara ya çarþýya. Babaannesinin elinden tutup yürümeye baþladýlar. Ama bu kez ne çarþýya ne de pazara, ilçe garajýna gidip otobüse binmiþlerdi. Bu otobüs vilayete gidiyordu. Elbette o zamanlar vilayetten filan haberi yoktu. Hatta kendi mahallesinin bile dýþýna çýkmamýþtý.

      Yolculuk yaklaþýk bir saat kadar sürdü. Yine midesi bulanmýþtý. Otobüs tutuyordu. Hem midesi bulanmýþ hem de baþý dönmüþtü. Otobüsten iner inmez kustu. Babaannesi biraz söylendi ama bir þey yapmadý. Babaannesi ona þefkatle yaklaþmýþtý hep. Bu þefkatin arkasýnda ilk torunu olmasý mý, anne ve babasý olmasýna raðmen öksüz ve yetim kalmasý mý, cýlýz bir çocuk olmasý mý yoksa bu nedenlerin hepsi mi yatýyordu bilemiyordu. Anne ve babasý iki sene önce boþanmýþtý. Annesi baþka bir yere, babasý baþka bir yere gitmiþti. O ise babaanne ve dedesinde kalmýþtý.

      Vilayet garajýnda indiklerinde otobüs tutmasý nedeniyle kendini iyi hissetmese bile baþýnýn dönmesinin tek nedeni otobüs tutmasý deðildi. Hayatýnda hiç bu kadar çok insan ve araç görmemiþti. Kalabalýk her yerdeydi. En çok da taksi niyetine kullanýlan üç tekerlekli arkasý kasalý motosikletler dikkatini çekmiþti. Ne kadar çok vardý onlardan. Mavi renkli kabinleri vardý. Bu üç tekerlekli motorlardan birisine bindiler. Bu eðlenceli bir seyahatti Çok fazla araba, kamyon ve otobüs vardý.

Büyük apartmanlardan birinin önünde durdular. Ne kadar da yüksek bir apartman olduðuna þaþakalmýþtý. On katlý olabilir miydi? Apartmana bakarken baþý döndü. Babaannesi elinden tutup çekiþtirdi. Bu devasa apartmanlarýn arasýnda toprak damlý, terk katlý bir kerpiç eve doðru ilerlediler. Babaannesi;

-          “Konya ne kadar da deðiþmiþ, her yer bina olmuþ. Önceden buralar hep toprak evdi.” Dedi.

Betonarme yapýlar her yeri ele geçirmiþ gibi görünüyordu. Babaannesiyle birlikte yeþil boyalarý dökülmüþ eski tahta bir kapýdan içeri girdiler. Kerpiç evin sývalarý dökülmüþtü. Sanki yýkýlmayý bekliyordu. Dýþ kapýdan içeri girildiðinde küçük ve yeþil bir bahçe ile karþýlaþtýlar. Sol tarafta küçük bir çeþme ve çeþmenin önünde betonlarý dökülmüþ küçük bir havuz vardý. Küçük bir çardak ve çardaðýn üzerini kaplamýþ büyük bir üzüm baðý. Küçük çardaðýn da betonlarý çatlamýþ ve dökülmüþtü. Çardaðýn üç merdivenini çýktýktan sonra sað tarafta evin giriþi bulunmaktaydý. Giriþ kapýsý da yeþil boyasý eskimiþ ve dökülmüþ, camý çatlak bir kapýydý. Bu kapýdan da içeri girildiðinde aðýr bit koku bizi karþýladý. Salondan da sað taraf döndüklerinde bir sedir ve sedirin üzerinde yatan þiþman ve yaþlý bir kadýnla karþýlaþtýlar. Korkmuþtu. Babaannesi kadýný görünce elini býraktý ve yaþlý kadýna doðru ilerledi. Yaþlý ve þiþman kadýn zorlukla doðruldu ve kucaklaþýp aðlamaya baþladýlar.

-          “Vay benim bacým, kýnalý bacým.” Diye aðlamaya baþladý babaannesi.

Bu sýrada o evi süzmeye baþladý. Evde televizyon yoktu. Pencerelerden birisinin çýkýntýsýnda eski bir radyo vardý. Ev toprak sývalý bir evdi ve çok kirli görünüyordu. Ev bu haliyle bir harabeye benziyordu. Babaannesi ve babaannesinin ablasý aðlamayý ve kucaklaþmayý bitirdikten sonra babaannesinin ablasý;

-          “Oturun, oturun hele.” Dedi burnunu çekerek. “Bu oðlan Yaþar’ýn oðlan mý?” diye sordu sonra. Babaannem;

-          “Gel oðlum babaannenin elini öp.” Dedi.

Koþarak gitti ve babaannesinin ablasýnýn elini öptü. Babaannesi de onu sulu sulu öptü sarýldý. Bu sulu sulu öpme iþi midesini bulandýrmýþtý.

-          “Vay benim talihsiz yavrum, vay benim öksüz evladým.” Diyerek yeniden aðlamaya baþladý. Babaannesi el iþaretiyle sus iþareti yaptý. Sonra;

-          “Nasýlsýn bacým, talihsiz bacým, ne oldu?” diye sordu. Babaannesinin ablasý;

-          “Ne diyeyim bacým, bizim de talihimiz böyleymiþ. Hastayým kalkamýyorum ayaða. Hastaneye bile gidemiyorum. Yattým kaldým burada. Gözü kör olasý herif beni her gün dövüyor. Beni evden atacakmýþ, yerime yeni kadýn alacakmýþ. Onca yýl ben kahrýný çektim. Þimdi bana böyle yapýyor.” Diye aðlayarak anlatmaya baþladý. Babaannesi;

-          “Gözü kör olsun azmýþ mý bu yaþtan sonra?” diye karþýlýk verdi.

-          “Ne bileyim bacým, azmýþ mý? Ölsem de kurtulsam. Ben artýk dayanamýyorum. Bir oðlan var bizim köyden. Burada okulda okuyor. O bizde kalýyor da o yapýveriyor iþlerimi Allah razý olsun.” Dedi babaannesinin ablasý.

-          “Kimin oðlu?” diye sordu.

-          “Hüseyin’in oðlu var ya, O. Benim de oðlum kýzým var ama yüzlerini dönüp de bakmýyorlar bana. Neymiþ babalarý öldükten sonra bu herife varmýþým. Kele kör olasýcaya ben mi vardým. Babam olacak gavur verdi, benim derdim koca derdi miydi sanki?”  diye aðlamaya baþladý tekrar babaannesinin ablasý.

Tüm bunar konuþulurken o sýkýlmýþtý çoktan. Karný da acýkmýþtý. Babaannesine;

-          “Babaanne, burada televizyon var mý?” diye sordu. Babaannesi cevaplamadý.

Babaannesi ablasýnýn yanýna kocasý onu dövdüðü için gelmiþti. Ama O, o yýllarda bunun farkýnda bile deðildi. Babaannesi ile gezmeye çýktýklarýný düþünmüyordu. Yoksulluk, aile içi þiddet, çekememezlik, vefasýzlýk her þey arabesk bir film senaryosunu andýrýyordu.

Babaannesi ve babaannesinin ablasý biraz daha konuþtuktan sonra babaannesi kalktý. Mutfaktan bir sofra bezi getirdi. Sofra bezinin üzerine peynir, zeytin ve ekmek getirdi. Oturdular hep beraber yediler. Getirilen peynir yaðlý beyaz peynirdi. Bu onun çok hoþuna gitmiþti. Çünkü kendi evlerinde her kahvaltýda yaðsýz çökelek peyniri yerlerdi. Tam yaðlý beyaz peynir oldukça pahalýydý. Sofradaki peyniri yemeye doyamýyordu. Babaannesi birkaç lokma almýþ, babaannesi birkaç lokma almýþ ama o yedikçe yemiþ yedikçe yemiþti. Sonunda babaannesi önünden peyniri ve sofrayý kaldýrdý. Bu sýrada eve lise çaðlarýnda genç parlak yüzlü bir genç girdi. Önce babaannesinin ablasýnýn elini sonra babaannesinin elini öptü. Üzerini baþýný deðiþtirdikten sonra evi süpürdü, çöpü döktü. Babaannesinin ablasýný tuvalete götürdü.

Ýþleri bitirdikten sonra eve gelirken elinde getirdiði deri görünümlü aðzý fermuarlý büyük bir cüzdana benzeyen çantanýn fermuarý açtý ve içinden bir kitap çýkardý. O iyice sýkýlmýþtý. Bu gencin yanýna yanaþtý ve;

-          “Sizin televizyonunuz var mý?” diye sordu. Genç;

-          “Televizyonumuz yok, hem televizyon günah.” Diye cevap verdi. Bu cevap hiç hoþuna gitmedi. Ve;

-          “Peki canýnýz sýkýldýðýnda ne yaparsýnýz?” diye sordu. Genç;

-          “Radyo dinleriz.” Diye cevap verdi. O;

-          “Þimdi de radyo dinleyebilir miyiz?” diye sordu. Genç babaannenin ablasýna dönerek;

-          “Hacý Anne, çocuðun caný sýkýlmýþ, radyoyu açalým mý?” diye sedirin üzerinde yatan þiþman ve yaþlý kadýndan izin istedi. Yaþlý ve þiþman kadýn;

-          “Açýn ama kurcalamayýn, bozulursa Hacý yine benden hesap sorar.” Dedi. Genç saygýlý bir tavýrla;

-          “Tamam Hacý Anne.” Dedi.

Ýzin de alýndýktan sonra radyo açýldý. Radyoda dini yayýnlar yapan bir kanalda bir adam konuþuyordu. Belki de bir vaaz veriyordu, diyordu ki;

-          “Ey Müslümanlar, mümin kiþi odur ki çocuðundan da sorumludur. Çocuðunun eðitiminden de sorumludur. Çocuðunun yalnýzca yemesinden, içmesinden deðil düþünmesinden, iman etmesinden de sorumludur. Sadece yedirmekle içirmekle annelik babalýk olmaz. Allah’ýn Resulü Peygamber Efendimiz ’de böyle bir anne babalýktan razý olmaz. Çocuklarýmýzý kontrol etmeliyiz, dine davet etmeliyiz. Ne konuþtuklarýna, ne okuduklarýna, ne söylediklerine de dikkat etmeliyiz. Geçen Konya’mýzý derinden sarsan hadisede anne ve babalar çocuklarýný kontrol etmiþ olsalardý meydana gelmezdi. Anne ve babalar çocuklarý oyun oynuyor diye biliyorlar. Be Müslüman çocuk oyun oynuyor da ne oynuyor diye bir baksana. Ne diyordu çocuk; ‘Biz Allahçýlýk oynuyoruz.’ Neymiþ bu Allahçýlýk Oyunu? ‘Ben Allah oluyorum, kardeþim de kul oluyor. Kardeþim bana dua ediyor, bende onun dualarý kabul ediyorum.’ Haþa böyle oyun mu olur kardeþlerim? Vallahi Allah hepimizden hesap sorar!”

Radyodaki adam baðýrarak konuþuyordu ve anlattýklarý þeyler hiç de eðlenceli deðildi. Sýkýldý ve gence:

-          “Baþka kanal yok mu?” diye sordu. Genç;

-          “Yok!” diye cevap verdi.

Radyodan sýkýlmýþtý. Babaannesinin ablasý;

-          “Nurullah, çocuk sýkýldý. Gezdir biraz dýþarýda.” Dedi. Genç;

-          “Tamam, Hacý Anne.” Diye karþýlýk verdi.

Genç ve çocuk dýþarý çýktýlar. Yüksek apartmanlar arasýnda gezmeye baþladýlar. Ýlerde küçük bir mahalle bakkalý vardý. Çocuk elini cebine attý. Cebinden birkaç metal lira çýkardý. Gence;

-          “Abi bakkala gidelim mi?” diye sordu. Genç;

-          “Paran var mý?” diye sordu. O da;

-          “Param var.” Diyerek elindeki paralarý gösterdi.

Gençle birlikte çocuk bakkala girdiler. Bakkal küçük bir mahalle bakkalýydý. Çocuk bakkala sordu;

-          “Abi bu kaç para?”

-          “Yedi bin beþ yüz lira.”

-          “Bu kaç lira?”

-          “Sekiz bin beþ yüz”

-          “Bu?”

-          “On bin”

Çikolatalar, gofretler, þekerler hepsini sordu. Hiçbirinin üzerinde fiyatý yazmýyordu. Sorduðu hiçbir þeye de parasý yetmiyordu. Genç daha fazla dayanamayýp bakkala;

-          “Abi kusura bakma, köyden geldi.” Dedi utanarak.

Bunun üzerine çocuk sanki ayýp bir þey yapmýþ gibi utandý ve cebinden metal paralarý çýkardý. Bakkala gösterdi;

- “Abi, bu kadar param var. Bu paraya ne eder?” diye sordu.

Bakkal bir tane gofret ve bir tane sakýz verdi. Sonra bakkaldan çýkýp eve geldiler. Evde babaannesi ve babaannesinin ablasý konuþuyorlardý. Akþam olmuþtu. Her yer kararmýþtý. Çocuk acýkmaya baþlamýþtý. Babaannesine;

-          “Babaanne ben acýktým.” Dedi.

Bunun üzerine genç mutfaða gitti ve küçük bir sofra örtüsü aldý. Kirli gibi görünen eski halýnýn üzerine getirdi. Ardýndan tekrar mutfaða gitti. Peynir tabaðý, zeytin tabaðý ve yufka ekmek ile geri geldi. Çocuk peyniri görünce sevindi. Hemen sofraya oturup ekmekle peynir yemeðe koyuldu. Ancak biraz sonra Genç;

-          “Besmele çekmeden yemeðe baþlamak günahtýr.” Dedi. Bunun üzerine babaannesi çocuða dönerek;

-          “Besmele çek yavrum.” Dedi. Çocuk besmele çekti. Genç;

-          “Sofrada eðer yarýmýný yemezsen o zaman evde bereket olmaz diyor bizim hocamýz. Bir de yemekleri muhakkak sünnetleyin, tabaklarýnýz da býrakmayýn.” Diyor dedi. Bunun üzerine çocuk;

-          “Peynir tabaðýný ben sünnetleyebilir miyim?” diye sordu. Genç;

-          “Peynir, zeytin, reçel gibi kahvaltý tabaklarý sünnetlenmez!” dedi. Bunu biraz da baðýrarak söyledi. Babaannesi çocuðun yanýna geldi ve;

-          “Yeter artýk çocuk! Ben seni doyuramadým!” dedi ve çocuðun kolundan tutup sofradan kaldýrdý. Minderin üzerine oturturken de kolundan çimdikledi.

Çok caný yanmýþtý. Aðlamak istemiþti ama aðlayamamýþtý. Üstelik karný da doymamýþtý. Yaklaþýk iki üç gün kaldýlar o evde ama bu misafirlik bir eziyet gibi geçmiþti. Annesi babasý olmayan, arsýz bir çocuk. Hiçbir yerde istenmeyen bir fazlalýk. Bu olay ömrü boyunca yabancý bir yerde aç olsa dahi yemeye, istemeye cesaret edemedi.

Balkonda sigarasýný bitirdikten sonra tekrar kahvaltý sofrasýna oturdu. Derin bir iç çekti ve peynir tabaðýný uzaðýna koydu. Zeytin, çay ve yumurta ile kahvaltýsý tamamlayýp iþe gitti.