Sevdalar taşıdık,
Senelerce biz yüreğimizde.
Öç nedir kin nedir bilmedik.
Çünkü onları denize atmıştık.
Kucağımızı açmıştık bütün insanlığa
Ve bütün insanlar düzelir diye
Gün dönümlerini bekledik.
Gün dönümlerini göremedik.
Halbuki biz gökkuşağını görmüştük,
Altından geçmek istemiştik,
Sonra makinistler ve şoförler
Bize gazete atmışlardı,
Biz onları okumuştuk.
Dünya küçük müydü o zaman?
Elleri , ayakları nasırlı insanları sevmiştik,
Yüzleri harita gibi insanları...
Çünkü mavi atların, mavi şehrinde,
Biz o insanları tanımıştık.
Yüreği nasırlı olan insanlar,
O şehre giremedi,
Biz onları asla sevmedik.
Evlerimizin bacalarından çıkan dumanlar,
Kucaklaşırlardı birbirleriyle.
Şimdi onlar bile birbirine soğuk.
Halbuki sevinçlerimiz aynıydı,
Ağıtlarımız aynı.
Şimdi ise bir şeyler değişmiş,
Toprak bile eski renginde değil.
Yağmurlu bir gün,
Atlarımızın yeleleri ıslak,
Gidiyoruz mavi atlarla bu şehirden
Ve dönüyoruz tekrar
Mavi atların mavi şehrine...
(
Mavi Atlar başlıklı yazı
maviye-surgun tarafından
3.07.2025 tarihinde sitemize eklenmiştir. Sitemizde yayınlanan eserlerin hukuki sorumluluğu , kullanılan materyaller ve yazının içeriği yazarlarına aittir.İzin alınmadan kaynak gösterilse bile sayfamızdaki eserler başka yerde yayınlanamaz. Eserlerin izin alınmadan kopyalanması ve kullanılması 5846 sayılı Fikir ve Sanat Eserleri Yasasına göre suçtur. )
Okuduğunuz Yazının Site Kurallarını İhlal Ettiğini Düşünüyorsanız, Site Yönetimine Bildirmek İçin Tıklayınız.
