Sessizlikte Ben Olmak
Zaman çöktü üstüme,
Bir hayaldi her düğüm.
Sustu kelam, sustum ben,
Gölge gibi inceldim.
Adım silinmiş aynadan,
Yüzüm kayıp zamandan.
Bir ışık yok, bir iz yok,
Düştüm kendi içimden.
Renkler söndü, solukta,
Anlam kaçtı dudakta.
Yaprak sustu daldaki,
Ses yoktu kainatta.
Hiçlik geldi kalbime,
Sanki doğan bir neşe.
Sustukça çoğaldım ben,
Yoklukla geldim ben’e.
Yandım kendi külümle,
Doğdum sessiz dilimle.
Her yara bir sır oldu,
Ben oldum derinimle.
(
Sessizlikte Ben Olmak başlıklı yazı
NEJAT HOCA tarafından
3.07.2025 tarihinde sitemize eklenmiştir. Sitemizde yayınlanan eserlerin hukuki sorumluluğu , kullanılan materyaller ve yazının içeriği yazarlarına aittir.İzin alınmadan kaynak gösterilse bile sayfamızdaki eserler başka yerde yayınlanamaz. Eserlerin izin alınmadan kopyalanması ve kullanılması 5846 sayılı Fikir ve Sanat Eserleri Yasasına göre suçtur. )
Okuduğunuz Yazının Site Kurallarını İhlal Ettiğini Düşünüyorsanız, Site Yönetimine Bildirmek İçin Tıklayınız.
