Seninle kaçmak istedim bu hayattan,
Saatlerin, sorumlulukların, yalan gülümsemelerin ötesine…
Sadece sevmek ve sevilmek için —
Gerisi yansın, gerisi sussun, gerisi dursun.
Bir sabah senin gözlerinde uyanmak mesela,
Tüm gün, sadece birbirimizin varlığına inanmak…
Kalabalıklardan, “nasılsın?”lardan,
Ve hiçbir yere varmayan yolların gürültüsünden uzak.
Seninle kaçmak istedim…
Çünkü senin yanındayken,
Zamanın kuralı değişiyor,
Ve kalbim, sadece kalp oluyor — hesap yapmayan, korkmayan, ait olan…
Düşünsene,
Bir deniz kıyısında, saçların rüzgârda savrulurken,
Ben sadece bakıyorum…
Çünkü artık anlatmak zorunda değilim hiçbir şeyi.
Sen anlıyorsun.
Sen varsın.
Gerçek hayat yoruyor beni,
Ama senin hayalin dinlendiriyor.
O yüzden bazen gözlerini kapattığında
Yanına geliyorum — sessizce, usulca, içten.
Özgürlük sandığım şey,
Aslında seninle olmakmış…
Sana dokunduğumda değil,
Sana ruhum değdiğinde anlamışım.
Ve şimdi biliyorum,
Ben seninle bir yere gitmek istemiyorum aslında.
Ben seninle kalmak istiyorum.
Nerede olduğumuzun önemi yok.
Yeter ki senin gözlerinde
Huzurla süzülsün zaman
H.T
Yazarın
Önceki Yazısı