🎭 TİYATRO SAHNESİ: “SABbAh”
Karakterler:
BAYAN – Yorgun, arayışta olan bir ruh.
SABBAH – Işıkla karanlık arasındaki çizgi gibi. Ne tam sabah, ne tam gece.
Sahne Düzeni:
Sahne karanlık. Ortada kırık bir ayna parçası yerde duruyor.
SABBAH, sahnenin uzak bir köşesinde, loş bir ışık altında, sırtı dönük.
BAYAN yavaşça yürüyerek aynaya yaklaşır, diz çöküp yansısına bakar.
BAYAN
(yavaşça)
Gözüm gibisin, Sabbah.
SABBAH (hareketsiz)
Neden, Bayan?
BAYAN
Seninle görüyor...
Seninle izliyorum.
SABBAH
(hafifçe döner, sesi yankı gibi)
Hangi gözün, Bayan?
BAYAN
İki gözüm...
Ama yön şartsa
Sol yanım, Sabbah.
SABBAH
(yaklaşır, sesi yumuşak bir rüzgar gibi)
O yüzden…
Berfe’den çıkıp Sabbah oldum.
BAYAN (başını kaldırır)
Anlamadım, Sabbah.
SABBAH
Gece karanlıkta göremezdin ya…
O yüzden…
Sabahı andıran,
Sabbah oldum işte.
(uzun bir sessizlik)
BAYAN
Peki ya ben?
Ben ne oldum?
SABBAH
Sen…
Bakışını arayan aynasın.
Kırıldın.
Ama hâlâ ışık taşıyorsun içinde.
BAYAN (ağlamakla gülmek arasında)
Ben hiç sabah olmadım ki.
SABBAH
Ben de hiç gece olmadım zaten.
Sadece arasıyım.
Gözün kırpışı gibi.
Işıkla karanlık arasındaki tek çizgi.
Sabbah...
(Işık yavaş yavaş kararır. En son aynadaki yansıma görünür ve kaybolur.)
🎭 SAHNE SONU
(
Sab-b-ah başlıklı yazı
Hasan Uyar tarafından
17.07.2025 tarihinde sitemize eklenmiştir. Sitemizde yayınlanan eserlerin hukuki sorumluluğu , kullanılan materyaller ve yazının içeriği yazarlarına aittir.İzin alınmadan kaynak gösterilse bile sayfamızdaki eserler başka yerde yayınlanamaz. Eserlerin izin alınmadan kopyalanması ve kullanılması 5846 sayılı Fikir ve Sanat Eserleri Yasasına göre suçtur. )
Okuduğunuz Yazının Site Kurallarını İhlal Ettiğini Düşünüyorsanız, Site Yönetimine Bildirmek İçin Tıklayınız.
