Online Üye
Online Ziyaretçi

YAĞMUR GÖZLÜM
Ağlayarak doğdum anamdan,
neden ağladığımı bilemeden,
yağmur yağıyormuş doğduğumda,
güldüm; neden güldüğümü bilemeden.
Gözümden yaş dinmezmiş hiç,
yağmur gözlü dermişler bana.
Gamzeler açarmış güldüğümde,
meğer gülistanda güller açarmış.
Yaşım olmuş on beş, narın narına…
nar yanaklı demişler kimi zaman.
Narın narına düştüğümden beri
sevda bulutları güneşime gölge…
Bir serçe gibi titrekti ellerin,
avuçlarımda durmazdı sükût.
Bir bakışınla ağlardı gökler,
bir gülüşünle yeniden başlardı umut.
Şimdi sensiz yağıyor yağmurlar,
her damla sen, her gölge hüzün.
Ben ıslak bir hatıra gibi kaldım
bir zamanlar yağmurla gülen yüzünzün…