🎭TİYATRO: "KUKLA VE EFENDİ"
Yazan: Hasan SABBAH
🧍♂️Karakterler:
Sabbah – Geçmişin gölgesinde, duygusal bir adam.
Bayan – Kimliğini bulmaya çalışan, artık boyun eğmek istemeyen bir kadın.
---
🎬 SAHNE:
Loş ışık altında bir oda. Ortada bir masa. Masanın iki ucunda SABBAH ve BAYAN oturur. Aralarında görünmeyen bir duvar vardır. Saat tik tak eder.
---
SABBAH
(suskunluğu bozar)
Benden çok şey istedin, Bayan.
BAYAN
(soğukkanlı)
Ben sadece… düzel dedim.
Belki o zaman her şey düzelirdi.
SABBAH
(acı bir gülümsemeyle)
Düzelmekten kastın ne?
Olmanı istediğim biri mi olmalıydım?
Bir kukla gibi… misal?
BAYAN
(sakince)
Seni tanıyamıyorum artık, Sabbah.
SABBAH
Tanıdığın bir kuklaydı.
Tanımadığın... bir insan çünkü.
BAYAN
Yazık...
SABBAH
(evlat acısı gibi bir iç çekişle)
Evet, yazık...
Sen kuklanı tanıdın.
Ama artık yeter.
Yeter oynadığım.
Ve… yeter oynattığın.
(Sessizlik. Sadece saatin sesi duyulur. Zamanın yükü ikisine de ağır.)
BAYAN
(sakin bir kararlılıkla)
Nereye varacak bunun sonu?
SABBAH
Eğer bugüne kadar geldiğimiz bir oyunsa...
Kukla ve efendi sahnedeyse hâlâ…
Perdeyi kapatmanın vaktidir.
Ama...
Eğer birbirini seven iki insansa sahnedeki…
Bir ömürlük oyun yeni başlıyordur.
BAYAN
(duraksar, gözlerini kaçırmadan)
Yani...
Hem hâkim ben,
Hem sanık da?
SABBAH
(başını eğer, gözlerinde yorgunluk)
Aynen öyle Bayan.
Aynen öyle.
---
(Işıklar kararır. Saatin sesi kesilir. Bir nefeslik sükût. Perde iner.)
(
Kukla Ve Efendi başlıklı yazı
Hasan Uyar tarafından
24.07.2025 tarihinde sitemize eklenmiştir. Sitemizde yayınlanan eserlerin hukuki sorumluluğu , kullanılan materyaller ve yazının içeriği yazarlarına aittir.İzin alınmadan kaynak gösterilse bile sayfamızdaki eserler başka yerde yayınlanamaz. Eserlerin izin alınmadan kopyalanması ve kullanılması 5846 sayılı Fikir ve Sanat Eserleri Yasasına göre suçtur. )
Okuduğunuz Yazının Site Kurallarını İhlal Ettiğini Düşünüyorsanız, Site Yönetimine Bildirmek İçin Tıklayınız.
