Ey soyun yıldız olup aktığı yiğit,
Rüyâsı kubbeler ören bir beyliğin,
Sütre gerisinden doğan kutlu niyet,
Alplerin övdüğü, gönül erliğin...
Bilecik'ten sürüp gelen bir sır gibi,
Kayı sancağında hilâl gölgeli,
Her seherde vuslatı bekler gibi,
Sözlerin arında aşkın gövdesi...
Gönlünde meczup bir pîr’in ateşi,
İçre doğar Bursa’nın müjdeli sesi,
Kilitli dağlara vurur nâra gibi
Yedi iklime varır alplerin nefesi.
Ertuğrul’un kanı akmış tunç gibi,
Yaruk saçlı dervişler döner semâda,
Sancağın gölgesi düşer mızrak gibi,
Her neferin gönlü gark olmuş duâda...
Ey gazâ rüyâsı gören kutlu nefer,
İlkin otağında hümâ kuşu uçtu,
O rüyâdan doğdu devlet, izzet, zafer,
Zincir kıran sancak Orhân’a düştü.
Nice teğmen, nice seyit, nice alp
Hayran kalırdı cemâline her dem,
Secdeye varmadan çekilmezdi kılıç,
Kılıç ki duâ ile yıkanmış kalem.
Taş, toprak seninle cana geldi beyim,
Ovalar seninle yeşerdi yeniden,
Her göç, bir seferdi aşk için daim,
Şu cihan seninle dönerdi hû demen.
Titrerdi Rum’un kaleleri önünde,
Zikriyle yürürdü gazîler sefere,
Bayrak dalgalanırdı semâlar üstünde,
Sübhân derdi gökte melek her neferle.
Sen ki toprağa yön verdin, suya ses,
Ezgiyi bir okla yazdın zamâna,
Her çadır bir medrese, her sözde heves,
Her nefeste doğar bir bâka yana.
Şimdi türbende sessizlik durur,
Oğlun sana destan yazdı beyim,
Bu millet gökten beratla savurur,
Her duâda Osman der, içli neyim...
Sonsuz bir medhiyeyle anar seni târih,
Gönüller tahtına kuruldun ebedî,
Köksalır her çağda adınla dâhil,
Ey devletin yâdigârı, rüyân şehîdî!
HABİB YILDIRIM / BÂİN-İ ADLÎ
(1 Ağustos 2025)
