Kuyudaydım…
En sevdiklerim itti beni oraya,
Hayallerimi taş taş yıktılar,
Kanattılar düşlerimin kanadını.
Ben Yusuf değildim,
Ama bizi yoğuran aynı kudret idi.
Bana da açılırdı bir kapı…
Yüreğimi ateşe tuttular,
İhanet kokan odunlarla beslediler yangını.
İttiler, sırt çevirdiler,
Ve gittiler.
Ben İbrahim değildim,
Güllerle donanmadı düşüşüm.
Ama bizi yaratan aynıydı,
Bana da açılırdı bir kapı…
Musa’yı bilirsin,
Cennetteki komşusunu sormuştu Rab’bine.
Ve öğrenmişti:
Cenneti, annesine ve ailesine gösterdiği hürmetle kazanmış bir kul…
O adamla beni yaratan aynıydı,
Bana da açılırdı bir kapı…
Eyyüp vardı,
On sekiz yıl hastalığın soğuğunda üşüdü bedeni,
Ama sabırla ısındı kalbi.
Benimse beş yılım eridi bu çilede…
Nasıl yıkılayım ben?
Sonuçta Eyyüp’le beni yaratan aynıydı,
Bana da açılırdı bir kapı…
(
Banada Açılırdı Bir Kapı başlıklı yazı
Hasan Uyar tarafından
12.08.2025 tarihinde sitemize eklenmiştir. Sitemizde yayınlanan eserlerin hukuki sorumluluğu , kullanılan materyaller ve yazının içeriği yazarlarına aittir.İzin alınmadan kaynak gösterilse bile sayfamızdaki eserler başka yerde yayınlanamaz. Eserlerin izin alınmadan kopyalanması ve kullanılması 5846 sayılı Fikir ve Sanat Eserleri Yasasına göre suçtur. )
Okuduğunuz Yazının Site Kurallarını İhlal Ettiğini Düşünüyorsanız, Site Yönetimine Bildirmek İçin Tıklayınız.
