Başlık: "Devrik Cümle"
Mekân: Loş ışıklı, eski bir kafe. Dışarıda yağmur var, camlardan damlalar süzülüyor. Masada iki fincan kahve.
Karakterler:
SABBAH: İçine kapanık, duygularını ancak şiirle ifade eden bir adam.
REYSA: Hayata daha sert bakabilen, gün gibi hem batarken hem doğarken güzel ve egolu değilde aşırı özgüvenli bir kadın.
---
[Sahne başlar. SABBAH pencere kenarında oturmuş, önündeki deftere bir şeyler karalamaktadır. REYSA gelir, karşısına oturur.]
REYSA:
Neyi öyle derin derin düşünüyorsun?
SABBAH (gözlerini defterden kaldırmadan):
Sana şiirler yazdım ya…
REYSA (hafif gülümseyerek):
Evet, çok beğendim.
SABBAH (bakışlarını ona çevirir):
Hep sen şiirlerin konusu olmuştun…
Ama bir şey diyeyim mi, Reysa?
REYSA:
Söyle, Sabbah.
SABBAH:
Artık sen şiirlere değil, şiirlerim sana konu oldu.
REYSA (sessizlik, gözlerini kaçırarak):
Ama… benim şairim var.
[Bir anlık donma. Dışarıda yağmurun sesi yoğunlaşır.]
SABBAH (acı bir tebessümle):
Sana alfabe ve şiirlerim yetmezken…
Başkalarının devrik cümlesini mi seçtin?
REYSA (içten içe üzgün, ama kararlı):
Böyle düşündüğünü bilmezdim, Sabbah.
Arkadaş sandım.
SABBAH (kalemi yavaşça kapatır, defteri kenara koyar):
Hiç düşünmedim…
Sadece yaşamak istedim, Reysa.
Yaşamak…
Arkadaş değil, yoldaş olmak vardı
[REYSA ayağa kalkar, yağmurlu sokağa bakar. SABBAH ona bakar ama yerinden kalkmaz.]
REYSA:
Bazen yaşamak… birbirinden uzak durmaktır.
[REYSA çıkar. SABBAH masada yalnız kalır. Yağmurun sesi yükselir, ışıklar yavaşça kararır.]
Perde kapanır.
(
Devrik Cümle başlıklı yazı
Hasan Uyar tarafından
15.08.2025 tarihinde sitemize eklenmiştir. Sitemizde yayınlanan eserlerin hukuki sorumluluğu , kullanılan materyaller ve yazının içeriği yazarlarına aittir.İzin alınmadan kaynak gösterilse bile sayfamızdaki eserler başka yerde yayınlanamaz. Eserlerin izin alınmadan kopyalanması ve kullanılması 5846 sayılı Fikir ve Sanat Eserleri Yasasına göre suçtur. )
Okuduğunuz Yazının Site Kurallarını İhlal Ettiğini Düşünüyorsanız, Site Yönetimine Bildirmek İçin Tıklayınız.
