Bu Son Dalgalar
Kırık dökük bir sandalye parçası,
Üzerinde bedenini kaybetmiş bir kemik yığını.
Duruyor siyah dalgalar üzerinde,
Ne kadar yağsa da yağmur
Paçaları hep kupkuru.
Denizin çığlıkları arasında bir hatıra gibi,
Sular kaldırdığı yükten habersiz.
Her dalga biraz daha eşeliyor geçmişi,
Islansa da beden akıp gidiyor,
Su sır gibi her şeyi saklıyor.
Geride ne kalır, pek bilinmez;
Belki kaybolan bir hayatın acı geçmişi,
Belki yaşanamamış yılların umutsuz izleri.
Dünya susar, ama kemikler konuşur,
Her kırık tahta kendi mutsuzluğuyla boğuşur.
(
Bu Son Dalgalar başlıklı yazı
vo tarafından
8/19/2025 tarihinde sitemize eklenmiştir. Sitemizde yayınlanan eserlerin hukuki sorumluluğu , kullanılan materyaller ve yazının içeriği yazarlarına aittir.İzin alınmadan kaynak gösterilse bile sayfamızdaki eserler başka yerde yayınlanamaz. Eserlerin izin alınmadan kopyalanması ve kullanılması 5846 sayılı Fikir ve Sanat Eserleri Yasasına göre suçtur. )
Okuduğunuz Yazının Site Kurallarını İhlal Ettiğini Düşünüyorsanız, Site Yönetimine Bildirmek İçin Tıklayınız.
