Kelimelerim,

Bir bir intihar ediyor zihnimin daraðacýnda,

Þiir diye aðýtlar yazýyorum,

Kader mengenesinin pençesi þakaklarýmda.

Kan revan içinde gecelerim,

Umutlarýmýn cesetleri aydýnlanýyor gün ýþýðýnda.

Anlaþýldý,

Benden bir þey kalmayýncaya dek sürecek bu ýstýrap,

Bu kadar çileye bir kurtuluþ reçetesi yok mu Ya Rab?

Mecalim kalmadý sonbahar rüzgarlarýna,

Bir anda bastýran güz yaðmurlarýna,

Dökülecek yapraklarým da yok artýk

Tutunacak dalýmda.

Fatihalar okuyorum eksilen dostlarýn mezar taþlarýna,

Yüreðimde gömülecek yerde kalmadý ki

Her yeri kanattýk ya.

Bu yaralar saðalýr mý bilmem,

Bu kara geceler aðarýr mý bilemem,

Bin yýl geçse üzerinden,

Ruhumun çýðlýklarýný dindiremem.

Hayatta kalmak için çýrpýnýyorum kör bir umutla,

Olmayacak yaðmurlar dileniyorum,

Var olmayan hayali bir bulutla.

Çatlamýþ topraðýmýn sabrý,

Kurumuþ yüreðimin tüm aðaçlarý,

Yer ile yeksan edilmiþ gönlümün tahtý,

Ben yazmadým ki bu kara bahtý!

Çýrpýndýkça balçýkla kaplanýyor bedenim,

Oysa benimde hayallerim vardý.

Güneþim sönmüþ,

Yýldýzlarým dökülmüþ,

Gökyüzüme karanlýk çökmüþ.

Geçmiþin cesetleri zehirlemiþ tüm sularýmý,

Ýþgal etmiþ acýlar tüm kuytularýmý.

Mesut ÇÝFTCÝ