Geceye anlatýrým seni,

Adýný yýldýzlar duyar, ben susarým…

Bir rüzgâr eser, yüzüme dokunur,

Sanki ellerin  uzaktan, zamansýz, imkânsýz.

Bir yürek var içimde,

Adýný ezberlemiþ, unutmayan bir sýzýyla atar.

Ne zaman gelse aklýma gözlerin, 

Bir yaðmur baþlar,

Sanki gökyüzü bile benimle aðlar.

Hasretin, bir diken gibi büyür içimde,

Her nefeste biraz daha kanar kalbim.

Sana dokunamamak,

Sanki hayatta kalmanýn cezasý gibi.

Aþk, bir yara deðil de ne?

Sen gidince rengi solan bir dünya.

Ben hâlâ ayný köþede,

Adýný anmadan seni beklerim 

Belki dönersin diye, belki dönmesen de.

Ve bil ki...

Her þey bittiðinde bile,

Bir tek þey kalacak bende:

Sana yazýlmýþ bu sessiz þiir.

                MUHAMMED NURÝ DERDÝYOK ✍🏻