Bir yıldız parlar ki, şafkı cihan boğar
Ne Anadolu’ya, ne dünyaya sığar
Lalalar susarken, o külünden doğar
Oğuz Kağan torunu, Sultan Mehmed Han
Bahşedilen ilimle, yazdı tüm destanı
Henüz yirmisinde, fetheyledi cihanı
Taktı İstanbul’a, bir İslam nişanı
Mete Han torunu, Sultan Mehmed Han
Yıldızlar sönse de, adın hep kalacak
Her çağda gönüller, seni hep anacak
Mazlumun duası, tüm seni bulacak
Atilla han torunu, Sultan Mehmed Han
Bir cihan sultanı, ey Fatih sensin
Kibir nedir bilmez, tevazuda ensin
Tahtında kul gibi, bir hizmet edensin
Çağrı bey torunu, Sultan Mehmed Han
Tahtında kitapla, meydanda savaşta
Namını duyanlar, tümden bir telaşta
Bak izin duruyor, hala çemberli taşta
Tuğrul bey, torunu, Sultan Mehmed Han
Mi’racın izinden, taşıdığın özün
Ferman sayılacak, bize kalan sözün
Köse şemsetinin, huzurunda dizin
Alparslan torunu, Sultan Mehmed Han
Bir yiğit doğdu ki, nurlardan süzüldü
Kudret kaleminden, bir ferman yazıldı
Dağlar tanzim durup, denizler çözüldü
Melik şah torunu, Sultan Mehmed Han
Kalemin ucunda, hikmetler görmüştü
Şahi yi beynin de, tüm sırla örmüştü
Hacı bayram ile, bir gönül bölmüştü
Süleyman şah soyu, Sultan Mehmed Han
Bizans tümden korktu, tekbirler sardıkça
Surlardan ses geldi, şahi top vurdukça
Destanlar yazılacak, hak alem durdukça
Kılıç aslan soyu, Sultan Mehmed Han
Taruza yön verdi, sultan mehmet hünkar
Ulubatlı Hasan, tümden oldu rüzgar
Azme hiç dayanmaz, ne sur nede duvar
Osman Bey torunu, Sultan Mehmed Han
Bir çağ kapatıp da, yeni bir çağ açtı
Koca donanmayla, bak karadan geçti
Resül ü övgüde, kul mehmedi seçti
Çelebi han torunu, Sultan Mehmed Han
Nasıl bir akıldı, tüm akıl şaşırdı
Hocası Gürani, gönlünde pişirdi
Bir derviş meşrebi, doldurup taşırdı
Peygamber yolunda, Sultan Mehmed Han
Fatih’im, ruhun şad, cennet olsun mekan
Övgünle yaşayacak, bıraktığın vatan
Sana minnet duyar, inançlı her insan
Rabbe kul yolunda, Sultan Mehmed Han
