Unuttuğumuz Değerler
Biz böyle değildik
Komşu açken tok yatmayı bırak,
Açı doyurmadan lokma yutmazdık.
Şimdi öyle bir zamandayız ki,
Komşuyu aç bırakıp
Kendi soframızın bereketiyle övünenlerdeniz.
Bir tencere gelir,
Boş dönmezdi geri.
Veren de bilirdi kıymetini,
Alan da.
Şimdi öyle bir devrin içindeyiz ki,
Aldığımızı geri vermeyi
İnsanlıkla birlikte unuttuk.
Büyüklerin yanında
Ayak ayak üstüne atmak ne mümkündü…
Utanır, çekinir, edebi elden bırakmazdık.
Bu devrin çocuklarıysa
Ne utanmayı öğrendi,
Ne de çekinmeyi bilir oldu.
Okula gittiğimizde
Beslenmemizi bölüşürdük.
Doyan da birdi,
Doymayan da.
Herkes aynı sofranın çocuğuydu.
Şimdi öyle mi?
Olan yiyor,
Olmayan sadece bakıyor.
Ekmek yere düştü mü
Üç kez öpülür,
Baş üstüne konurdu.
Çöpe atmak günahtı.
Ama bu devirdekiler
Fakire vermek yerine çöpe atıyor;
Fakir de çöpten alıyor.
Demem o ki…
“Onlar zengin, onlar tok” diyorlar ya,
Asıl en aç olanlar onlardır.
Karınları doysa da
Gözleri doymuyor.
Çünkü nefisleri aç…
Keşke Rabbim
Karınlarını değil,
Nefislerini doyursaydı önce.
(
Unuttuğumuz Değerler başlıklı yazı
Hasan Uyar tarafından
4.12.2025 tarihinde sitemize eklenmiştir. Sitemizde yayınlanan eserlerin hukuki sorumluluğu , kullanılan materyaller ve yazının içeriği yazarlarına aittir.İzin alınmadan kaynak gösterilse bile sayfamızdaki eserler başka yerde yayınlanamaz. Eserlerin izin alınmadan kopyalanması ve kullanılması 5846 sayılı Fikir ve Sanat Eserleri Yasasına göre suçtur. )
Okuduğunuz Yazının Site Kurallarını İhlal Ettiğini Düşünüyorsanız, Site Yönetimine Bildirmek İçin Tıklayınız.
