TUZUNU SİLKELEDİ DENİZ
Nefesimi
tembihledim az önce,
Esmesin
deli deli diye.
Denizi
ıslatmış,
Dalgalara
kafa tutmuştum,
İçimden
geçmiş, geçmiş…
Ve
her şeyden vazgeçmiş,
Pabucunu
dama atmıştım sitemlerin.
Öyle
ki aşınan dirseklerimde,
Açılan
fay hatlarından,
Tuzunu
silkeledi deniz…
İçimin
delisiyle muhabbetteyim.
İçinde
deli mi olurmuş insanın demeyin,
Var,
Hem
de dik alası var…
Beraber
şiir tuttuk aklımızdan.
Ona
kadar saydık,
Kafiyelere
taş sektirdik,
Hicivlere
sitem ektik,
Dudaklarını
kanattık serbestlerin.
Acıkınca,
Bir
porsiyon didaktik,
Az
buçuk pastoral yedik.
Lirik
bakıştık,
Satirik
konuştuk,
Anlayacağın
epik takıldık biraz…
D
harfini kıskandım bir ara,
E
lerin en kenarından geçtim,
O’ların
ortasından,
A’nın
ihtişamına selam durdum,
Z’ye
gidebilmek için koşturdum durdum.
Kalemimde
dans ederken her biri,
Unuttuklarımı
hatırladığımda kavruldum,
Sesimi
kovaladım,
Soluğumu
tuttum,
Galiba
bu karmaşada,
Adımı
bile unuttum…
Adli
emanete emanet ettiklerimi, emanet ettim,
Emanete
hıyanet etmeden,
Netice
de hepimiz emanettik,
Şu
aciz ben bile, en kudretli olana emanettim.
Her
şey gelip geçmiyor mu netice de.
Kendime
getirsin diye,
Aklımı
kırbaçladım,
Bakışlarıma
kepenk çektim,
Kuru
göl yatağına dönerken şiirler,
Cinasın
gölgesinden geçtim…
Bu
bir şiir,
Biraz
kuzey soğuğu üfle,
Biraz
da güney.
Doğudan
batıya,
Batıdan
doğuya,
Ve
hatta,
A’dan
z’ye gitmene gerek yok.
İstediğin
gibi şekillendirebilirsin harfleri,
İster
bir limanda demirle,
İster
gökyüzüne as.
Yazmak
istek olanlara has.
Bütün
mesele,
Bu
hengâmenin hayat bulmasında,
Bırak
tuzunu silkelesin deniz,
Artık
hangi şiirin bahtına,
Ne
çıkarsa…
Âdem
Efiloğlu
02
Aralık 2025
Saat.14.05
Yazarın
Önceki Yazısı