İnsan Sevdiğinden Hiç Utanır Mı?
Aldırma sağanak yağmurlara
Islansın bırak
yüreğin
Aç bağrını fırtınalara
Dağlardan seller insin
Duygular,
kararsızlık, kuşkular,
Dağılsın sulara
Artık ne istek, ne umut,
ne tutku kalsın
Karanlık bulutları dağıtmasın rüzgâr
Bir
yalandan ibaretmiş, kollarını açtığın
Yokmuş aslında ne gücü, ne
yüreği
Zaman yok öğrenmeye artık gerçeği
Hiç utanır mı
sevdiğinden, sevgili?
Ve hüzün doğurur mu özenle beslediğin sevgi?
Binlerce
yenilgiden daha değerliyken
Daha yakınken yüreğine,
Dünyanın tüm
değerlerinden
Ve sarp ruhuna yalnızca o ulaşmışken
Kanat
çarpıntılarını göğsünde, dindirmişken
Senin gözlerinde okuyorum
şimdi acı hakikati
Ve derin mezarlar kazıyorsun içimde ki ölenlere
Aşkımın
masum gözleriyle
Asılınca güvenim adaletsizliğinin, ipiyle
Kıbleden
esen yelin, rüzgârın kahkahasıyla
Biraz sonra boyunları
vurulacak,
Son kalan sevdaların
Buz tutmuş o eski parkta
Bir
hayat daha kayıp gidecek sonsuza
Tanrı soruyor, cevap vermek
istermisin?
Bu nasıl bir yürektir ki, utanır sevdiğinden?
Diş
biler aşkına ve lanet eder tanıdığına?
Bilirim gücünü sözcüklerin
Dize
getirir yılanı bile
Bir kurşun olurda bazen
Vurur seni can
evinden
Sen ey! Uykusuz geceler bahçıvanı
Gözlerime ne ektin
böyle?
İnsan sevdiğinden utanır mı?
Bu acıyla bu aşk yaşar mı?
Ve
bu gözler, sen gelmeden kapanır mı?
(
İnsan Sevdiğinden Hiç Utanır Mı? başlıklı yazı
Saliha Kaşkır tarafından
6.07.2010 tarihinde sitemize eklenmiştir. Sitemizde yayınlanan eserlerin hukuki sorumluluğu , kullanılan materyaller ve yazının içeriği yazarlarına aittir.İzin alınmadan kaynak gösterilse bile sayfamızdaki eserler başka yerde yayınlanamaz. Eserlerin izin alınmadan kopyalanması ve kullanılması 5846 sayılı Fikir ve Sanat Eserleri Yasasına göre suçtur. )
Okuduğunuz Yazının Site Kurallarını İhlal Ettiğini Düşünüyorsanız, Site Yönetimine Bildirmek İçin Tıklayınız.