Son Durak
Ömrümden bin yıl aldı ,yatağımı buz kestiren ,zalim sevdalı,
Hani ben sağım da; ruhumu defnettim zemheri düşlerde.
Ardımda bıraktığım yarım kalmışlara veda edemeden,
Verdim toprak altına ,hazin cenaze töreniyle...
Kanayan ayaz gecelerimde üşür beden, yetim kalmışlığıyla.
Mecali kalmamış kuruyan göz yaşları ,hedefi sapmışlığıyla,
Donuk bakışlar altında ,
Bakınıyor bir o ,bir bu yana...
Katıştırılmış dünü bugüne ,zamansız yaşayan bi çare yürek,
El açmışlığına arlanır da ,sesi çıkmaz avazlarında.
Ahını yanına alıp ,düşer bölünmüş çarpık yollarına.
Dizlerinde kanayan yaralarına aldırmadan.
Saymadım ,kaçıncı son duraklarda bekleyişimdi bu,
Kaçıncı son otobüsü kaçrışımdı ,dermansız ümidimle...
Suretimdeki derin izlerden anlarsın,
Çatık kaşlarımın altında kahrolmuşluğun çiziklerini görünce.
Hiçbir zaman yakalayamayacağım gidişlerin peşinde,
Kesilen soluğum da zayi olmuş, koşuşturmacalarla.
Kaçak sevdamın mahkumuyum şimdi müebbet yemişim.
Dar ağacına asılı kaldı keskin sözlerinde parçalanmış yürek
Artık olmuyor ,ruhum da yanımda değil zaten,
Katil ellerle verdim toprağa son dualarımla,
Ardından okunur mu rıza adına bir fatiha,
Dokunmaz belki, fark etmez sana yokluğum da...
OYA KILIÇ DOĞAN
(
Son Durak başlıklı yazı
Oya DOĞAN tarafından
14.07.2010 tarihinde sitemize eklenmiştir. Sitemizde yayınlanan eserlerin hukuki sorumluluğu , kullanılan materyaller ve yazının içeriği yazarlarına aittir.İzin alınmadan kaynak gösterilse bile sayfamızdaki eserler başka yerde yayınlanamaz. Eserlerin izin alınmadan kopyalanması ve kullanılması 5846 sayılı Fikir ve Sanat Eserleri Yasasına göre suçtur. )
Okuduğunuz Yazının Site Kurallarını İhlal Ettiğini Düşünüyorsanız, Site Yönetimine Bildirmek İçin Tıklayınız.
