ben bu hengameler[1] arasýnda

            gedip geliyon

Özleme, özlemler içinde

dönüp bi defacýk bile bakamadan

sadaca önümden yeyebiliyon

o da guru-deri peyniri

mubarek boðazýmý bile garakdýrdý

kaþ bardak su iþdim

bilmeyon..

bizim gýz da Allah ne verdiyse

tabaðý zeytinyaðýynan doldurmuþ

Allan onarca(ðý) iþde

niyeyse

iri-yeþil bi zeytini gözüme kesdirdim

çatalýnýnan bir iki uðraþdým

bu sefte tamam deyon

zeytin fýrtýyo

tabaðýn içinde bir-kaþ tur attýrdýkdan sonura

zeytin pýrtdý, 

bu sefte de tabakdan ziniye sýçradý

içimden “-hinci çatalý kesin zipledim” deyon

narasýn..

            gene garavana

bir iki hamle derkene sýkýþdýrdým bi köþeye

hinci gaþcak yerin galmadý gari

son bi atak daa

ne ðezer,

net(i)çe gene mafiþ,

gene p(f)iyasgo

ya kayýyo bi yana gediyo

ya da patanaþ yapan gamyon tekeri ðibi

olduðu yerde

fýrýl fýrýl dönüyo

amma.. yað gaygan

öyle olmasa pelvannar

haþgaþ yaðý sürer öyle demi

ya da çatalýn ucu kütüdü

yalan söylemeyen hinci

valla orasýný bilemecen,

zorda galan kedinin

köpeðe hýþardýðý[2] ðibi

her seftesinde elimizden gaçýrdýk

bi türlü galebe çalamadýk

zeytini

yalýnýz benim asabým oldukca bozuk

býrak gülmeyi, nefesini dutdu çoluk-çocuk

soluk almayý bile

aklýnýn ucundan geçirmeyo kimse

emme bütün gözler benim çatalýn ucunda

zeytin yakalansa da hu iþgence bitse deye

dova ediyollar belli

nayeti gene elden gaçýrdýk yeþil zeytini