Bazen ne kadar masumlar…
Market dönüþünde Kayrahan, elimde oyuncak olan poþeti almaya uzanýyor:
“Anne ver poþeti ben taþýyayým.”
Ben sinirli bir þekilde itiraz ediyorum:
“Gerek yok! Sen kendini taþý yeter!”
“Ben kendimi nasýl taþýyayým anne, çok aðýrým!”


Ah þu inatlýklarý olmasa.
“Bak Kayrahan bu ‘pastýrma.”
“Pastýracam iþte!


Bazen çözüm yollarý çok ilginç!
“Oðlum, bak kardeþin ne güzel yemek yiyor. Senden önce büyüyecek. Belki senden önce okula da gider.”
“Anne…”
“Evet?”
“Berkehan’a yemek verme!”