Online Üye
Online Ziyaretçi
NEVŞEHİR’İM
Milattan önce zamanda,
Beş-on ev kurulmuştu o zaman
Tarihlerden anlarız biz,
“Nissâ Mezrası” zamanında.
Damat İbrahim Paşa doğdu
“Muşkara” adlı köyde,
Çok zamanlar yaşadı,
Ecdat yadigârında.
Çok çalıştı çabaladı
İstanbul’a attı saltanatı
Aldı Padişahın kızını
“Lâle Devri” zamanıydı.
Yıl 1726’da,
Aklına geldi köyü de,
Düşündü, taşındı da,
Memleket hasretiyle.
Aklına koydu köyünü,
Şehir etmek istedi,
Padişaha çıtlattı,
Karısına da anlattı.
Geldi Fatma Hanımla Muşkara’ya,
“Kurşunlu Camii”yi yaptırdı,
Bir medrese, bir hamam,
Tamam etti o zaman.
Artık ismi değişmeli,
Nem-ki Şehr’ola demeli,
Bir de büyük kazan getirmeli,
İsteyene çorba vermeli.
Aradan yıllar geçti,
Büyüdü serhatler şehri,
Armağanı oldu bize,
Damat İbrahim Paşa’nın şehri.
Önce kasaba idi,
Kasaba ilçe olmuş idi,
Niğde iline bağladılar,
Koca “Nevşehir”i..
20 Temmuz 1954’te,
6429 S.Kanunla kazalıktan ayrıldı,
T.B.M.Meclisince,
Vilayetliğe terfii etti.
Nevşehir Merkez İlçesi,
Kazaları şunlar idi,
Avanos, Ürgüp, Gülşehir,
Kozaklı, Derinkuyu, Hacıbektaş.
4 Temmuz 1987’de,
Acıgöl’de oldu ilçesi,
Artık o kadar büyüdü ki,
Bütün dünyaya ün saldı.
Avanos’un testisi,
Hacıbektaş’ın Türbesi,
Kozaklı’nın ılıcası,
Nevşehir’in ekonomisi.
Göreme’si, Zelve’si,
Çavuşin’ini, Kiliseleri,
Geldi turistlerin neşesi,
Hepsi Nevşehir’in sesi..
Acıgöl’ü unutmayalım,
Derinkuyu’ya laf atmayalım,
Gülşehir ilçeler hası,
Ürgüp ise hepsinin hası.
Metin söyledi bu sözleri,
Artık bitmeyecektir neşesi,
Hiç sönmeyecektir güneşi,
Yükselecektir “NEVŞEHİR”i..
05.03.1996Salı
METİN NEŞELİ
ÖĞRETMEN