hemen atından enividi,

guca(ğı)mdakı çocuğun yüzünü aşdııı-

 

hemencicik gapattı

 

“höküm Alla(hı)n, başın sağ osun..

“-seni köye götürmem ilazım emme” dedi

..

“-gusura bakma,”

 

 

 

bilmen nereli kimin yanına gediyomuş

bilmen neytceğmiş, ne varımış, ne olcağmış,

kim gelceğmiş de kim getceğmiş

ha bi dövlet işi, amme hızmatıdır

de benim bilce(ği)m bişiy  mi

ya da o vahtım var mı

 

neyse.. beni atına bindirividi,

“-cilbirini[1] başına geçir de sürüvü

o kendi eve geder”

sorarlarsa eve de bi habar yollayvı

            Gülüsdan marağ edmesin” dedi

 

o ha-bire bişiyler deyo emme

duyduğum mu var

atın yönünü köye doğru çevirdi de

arkasına bi şaplak vurdu

“dah!!” deye

 

ne vakıtıdı.. eve geldim,

ha deyince

            atdan enemedim,

fücutum samıt gibi dutulmuş

Amadım sankı bana yapışmış

 

nelikden sonura endim, böbek gucamda

yularını başına geçireyin deye

höyle, yannına dolaşdım

töbeler töbesi ossun

bi bakdımı dıı, Allahümme-süm maşa

            bakdım at üğül-üğül ağlayo,

                        nası emme

 

hemi bi(r) dee.. gözlerini saklayo

utanıyo zavallı

iki ğözü iki çeşme

hey gurban olduğum Allahım

kullarını ne çok seviyo

acıma cem-i cümleyi ortağ ediyo

 

ölen oldumuydu

köpe(ği)n acı-acı uluduğunu,

sahabının ardından filen ağladığını,

ekmekden-aşdan kesildiğini

duydum, bilidim dee

…………

atın ağladığını,

bulgur gibi, gözyaşı döktüğünü

duysam inanmazdım

ik diba[2] gördüm

o da.. kendi başıma geldi de,

öyle

insan yaşadıkcana neler görüyo

 

emmeee

Allah var, duysam inanmazdım

olu mu öyle şey  deye

emme gördüm

böğün dünya- yarın ahret

gözlerinden yaş süzüle süzüle

            yol-yol olmuş yüzü

 

bırağıp gedemedi zavallı

başını yere eğmiş

goduğum yerde ma(h)sın masın bekledi

merdimendeki otlara filen bi a(ğ)zını uzatsa

tavığın çana(ğı)na filen sunsa ya

Belçeşmeye dönmedik,

Yanbunar’a u(ğ)ramadık

Okarıçeşmeye de

kimbili bencileyin ne zaman su işdiydi zavallı..

 

yere-yere bakıyo

siğim-siğim ağlayo

hey Yaradan Alla(hı)m

            hey Ya Rebbim

Guduretini sevdiğim

            gurban olduğum Alla(hı)m

gulları uçun yaratmış her bi şeyi

 

 

öyle ya

toprak guluna,

yaprak guluna

gül guluna

at guluna

evlat guluna

hu dünnede ne var

Alla(hı)m gullarına gul etmemiş.


[1] çilbir/çılbır: yular, hayvanların  başındaki bağ

[2] ik diba: ilk defa

( Ahmet 4 Ne Nimet başlıklı yazı İ.ÇELİKLİ tarafından 21.08.2010 tarihinde sitemize eklenmiştir. Sitemizde yayınlanan eserlerin hukuki sorumluluğu , kullanılan materyaller ve yazının içeriği yazarlarına aittir.İzin alınmadan kaynak gösterilse bile sayfamızdaki eserler başka yerde yayınlanamaz. Eserlerin izin alınmadan kopyalanması ve kullanılması 5846 sayılı Fikir ve Sanat Eserleri Yasasına göre suçtur. )
Okuduğunuz Yazının Site Kurallarını İhlal Ettiğini Düşünüyorsanız, Site Yönetimine Bildirmek İçin Tıklayınız.
 

EdebiyatEvi.Com | Edebiyat ve Kültür Platformu

EdebiyatEvi.Com | Edebiyat ve Kültür Platformu

EdebiyatEvi.Com | Edebiyat ve Kültür Platformu