Hayat bir anlam karmaşası
Gülerken ağlamanın şamatası
Yâr sözüne bağlarsan mutluluk rotanı
Alabora olmak acı bir anı
Egonun hazzıyla taçlandırırlar tavırları
Hepsini toplasan bir çuval laf zırvaları
Bıraksan herkes yaratır küçük dağları
Kimileri hayatı çok büyük görür
Oysa kendisi yoksa hayat dediğin kördür
Mutluluğun özü, kendine söylediğin sözdür
Yüreğe ışık yakan bir çift gözdür
Sana bakan düşmansa, ışıkları söndür :)
Ertelediklerin değil, yaşadıkların asıl gündür
Yüreğini hafiflet, aynadakini güldür
Hayat bir bakıma tiyatro sahnesi
İnsanlar geçer, gelir yenileri
Sen seçersin oynayacağın rolleri
Başaramayınca, kolaydır karalamak kaderi
Bil ki, batıran deniz değildir gemileri
İçine suyun sızmasına izin veren kendileri
Neyse ki var can simitleri :)
Bu kadar kolay mı hayatı anlamak
İnsanın doğasında vardır zorlamak
Bir zamanlar vardı kudret helvası, bıldırcın
Topraktan istedik soğanla sarımsak :)
Kısacası gülüm,
Hayat dediğin bir dalın ucundaki yaprak
Bir de bakmışsın savruluyorsun
Ne olduğunu anlamayarak…