Ýki genç kýz korku ve heyecan karýþýk duyguyla aðýzlarý açýk kaldý. Ne diyeceklerini bilemediler. Sadece acý bir haykýrýþ yükseldi göklere. Fren sesi ve yere yýkýlan küçük bir beden.
Etrafý birden kalabalýk doldu. Genç kýzlar bir koþuda oraya varmýþlardý. Baþý örtülü olaný Ömer’in küçük bedenini tuttu. Aðzýnýn kenarýndan kan akýyordu. Þoför etrafýn kuru gürültüsüne aldýrýþ etmeden küçük bedeni yanýndaki kýzla birlikte arabaya koydu. Ýki kardeþte Ömer’in yanýndaki yerini aldýlar.
Bir ambulans sorumluluðuyla acil servise vardýlar. Sedye getirildi ve doktorlarýn nezaretinde muayene edildi. Dýþarýda þoför ve iki genç kýz bekliyorlardý.
“Nereden çýktý birden öyle?” diyerek þaþkýnlýðýný ve dalgýnlýðýný sesli bir þekilde düþünüyordu. Kumral saçlý olan kýz :“Dikkatsizliðiniz çocuðun hayatýna mal olacaktý. Niçin öyle süratliydiniz?”
Þoför ne diyeceðini bilmiyordu. Suçluydu. Cadde o þekilde hýzlý araba kullanýlacak bir mekan deðildi. Ama nasýl izah edebilirdi ki moralinin bozuk olduðunu ve bir an kendinden geçtiðini. “Haklýsýnýz” diyebildi.
“Siz çocuðun ne durumda olduðunu tahmin bile edemezsiniz. Ýmtihana girecek parasý olmadýðý için SBS’ye bile kaydýný yaptýramamýþtý. Bir parça umutla bugün dekontu alacak ve sýnava girebilecekti. Ama þimdi…” Sözleri boðazýnda düðümlendi baþörtülü kýzýn.
Þoför bu sözlerle biraz kendine geldi. “Nasýl yani imtihan için mi oradaydý? Þimdi imtihana giremeyecek mi?”
“Evet, imtihan þimdi onun için hayal oldu.” Dedi kumral saçlý kýz. Þoför: “Peki çocuðun tam ismini ve soyadýný biliyor musunuz? Veya bakýn hele yanýnda kimliði var mý?” Genç kýzlar hemþire hanýmlardan birisine rica ederek çocuðun kimliðinin yanýnda olup olmadýðýný sordular.
Genç bir hemþire az sonra elinde Ömer’in kimlik belgesiyle birlikte göründü. Þoför kimliði alarak bir þey demeden oradan ayrýldý. Ýki kardeþ þaþkýn gözlerle birbirine baktýlar. Bu kadar hýzlý geliþen olaylarýn sonunda doktor yüzünde tebessümle odadan çýktý. Daha gençler bir þey demeden o çocuðun durumunu anlattý.
—Merak etmeyin bir þeyi yok. Hafif bir sýyrýkla atlatmýþ. Þimdi müþahede altýnda bir serum verildikten sonra taburcu edebiliriz.
—Saðolun doktor bey. Allah razý olsun, dedi kumral saçlý.
Saðlýk memurlarýndan birisi Ömer’i sedyede 1. müþahede odasýna götürdü. Ömer yavaþ yavaþ kendine geliyordu. Halay meyal görüntüler arasýnda iki ablasýný görmesi ona biraz daha güç verdi. Kendine güven geldi.
Gençler sedyenin yanýna oturdular. Baþörtülü olaný:
-Nasýlsýn Ömer?
-Saðol abla birazca iyi gibiyim.
-Ýyisin iyi bak maþallah gözlerini de açtýn. Nasýl da güçlü bir çocukmuþsun be maþallah!
-Eh Allah’ýma hamdolsun, O’nun her þeye gücü yeter.
Bu konuþmalar yapýlýrken müþahede odasýnýn kapýsýnda elleri dolu olarak þoför göründü. Ömer ilk önce tanýyamadý. Çünkü kendisine kimin çarptýðýný görmemiþti. Ancak ablalarýn konuþmasýndan kendisine çarpan adam olduðunu anladý.
—Ýþte Ömer bak bu senin imtihana giriþ belgen. Sýnav ücretini yatýrdým. Bundan sonra da ne sorunun olursa ben senin yanýndayým. Ýmtihandan sonra yanýma gel. Hem sana güzel bir iþ vereyim hem de bundan sonraki okul masraflarýný ben karþýlayayým.
Ömer içten içe bir mutluluk duyarken, umutlarýnýn karþýlýksýz çýkmasý durumunda yýkýlacak hayalleri kurmaktan da korkuyordu.
—Teþekkür ederim amca. Size yük olmak istemiyorum. Çünkü vicdan azabýndan dolayý bana bakmak zorunda deðilsiniz.
—Oðlum vicdaný kaybettiðimizde neler yaþayacaðýmýzý dünya bize gösteriyor. Ben de sadece bu yükün altýnda ezilmemek için deðil ama Allah’ýn bize verdiði nimetleri siz güzel insanlarla paylaþmak ve bunun iyiliðini yaþamak için istiyorum.
Gençler de ilk önce kýzdýklarý ama olayýn sürecinde dikkatle izledikleri þoförün hiçte sýradan bir insan olmadýðýný anladýlar. Ýnançlý, duyarlý ve sorumluluk bilinciyle doluydu. Böyle bir insanla karþýlaþtýrdýklarý için de Allah’a dua ettiler.
Adam Ömer’in adresini aldýktan sonra müsaade istedi. Bir güvercin sadeliðinde acilin kapýsýndan çýktý. Gençler de Ömer’e tebessümle baktýlar. Serum bittikten sonra üç kardeþ gibi kol kola hastaneden çýkarak umut dolu gözlerle geleceðe yürüdüler.