Gitmeyecektim
GİTMEYECEKTİM
Ege Ekspresiyle ayrıldım, sabahın en erken saatlerinde.
Çoğu doluydu vagonların,
Numaralı biletlerin bazıları çift kesilmiş,
Kompartıman görevlilerinin etrafında alabildiğine kalabalık vardı.
Küçük çocuklar koşuşturuyorlardı bir o yana, bir bu yana,
Rötar yapmıştı galiba, onbeş dakika geçti ama hala hareket etmedi,
İnmeyi düşündüm bir ara, inemedim.
Çığlık atarcasına, feryadı figana kata kata hareket etti sonunda.
Uğurlamaya gelenlere el sallayıp “ağlama döneceğim” diyenler vardı.
Ama nafile, ağlama deseler de, ağlıyorlardı.
Kapıların yanında sigara içenler, kaçamak bakışlarla birbirini kesen gözler vardı.
Bir yanda da, tuvaletim geldi diyerek babasını çekiştiren çocuklar vardı.
Kimi Fener’den Beşiktaş’tan konuşuyor, kimi hemşeri çıkan ahbabıyla tanıdıklardan bahsediyordu.
El çantasından kırmızılı beyazlı ipleri çıkarıp örgü örenler, radyosunda frekans yakalamaya çalışan gençler vardı.
Yemek vagonuna geçip, demi kaçmış çay içtim.
Masa üzerinde unutulan gazete eklerine göz attım.
Bir sigara yakıp, derin derin çektim içime.
Numaralı koltukları sahiplenme tartışmaları, her istasyonda inme binme telaşları vardı.
Yolculuk boyunca ayaktaydım,
Yaşlılara yer verdim, bayanlara yer verdim, yarım saatte bir yemek vagonuna çay içmeye gittim geldim.
Bir çayım, bir de sigaram vardı zaten.
Zaten her şey ve herkes vardı trende.
İhtiyar yakınmaları, çocuk sesleri, maç muhabbetleri, asker yolu bekleyen analar, evladını evlendirebilme derdindeki babalar, kucağında bebekleriyle ablalar, ağabeyler, hatta, bir önceki istasyonda binip de, para üzeri vereceğim derken hareket eden trenden inemeyen simitçi bile vardı. Her şey vardı, vardı da;
Bu kadar var olanın içinde, bir tek sen yoktun.
Gel dedim, gelmedin;
Ama, gelmeliydin.
Demiştim sana, bu gidiş ayrılık getirir, seni benden alır, beni senden alır.
İstemeye istemeye binmiştim zaten,
Ama; binmeliydim.
Erkeklik gururuydu aslında,
Gitme desen, gitmeyecektim;
Ama, demedin.
Sana gel dedim, gelmedin;
Gelmeliydin.
Issız dağ başında, bir başına duran istasyon adında viranelerde bile durduk.
Kimse inmedi, hiç kimse binmedi,
Kendime benzettim o istasyonları.
Gidiyordum; kal denmedi.
Gel demiştim; gelinmedi.
Oysa, gitme deseydin;
Gitmeyecektim…!
ZEKİ YÜCEEL / MÜEBBET- MART2006
(
Gitmeyecektim başlıklı yazı
zeki-yuceel tarafından
17.05.2009 tarihinde sitemize eklenmiştir. Sitemizde yayınlanan eserlerin hukuki sorumluluğu , kullanılan materyaller ve yazının içeriği yazarlarına aittir.İzin alınmadan kaynak gösterilse bile sayfamızdaki eserler başka yerde yayınlanamaz. Eserlerin izin alınmadan kopyalanması ve kullanılması 5846 sayılı Fikir ve Sanat Eserleri Yasasına göre suçtur. )
Okuduğunuz Yazının Site Kurallarını İhlal Ettiğini Düşünüyorsanız, Site Yönetimine Bildirmek İçin Tıklayınız.
