Online Üye
Online Ziyaretçi
ANKARA'DAN KALANLAR ( 1 )
yolum Ankara'ya düşüyor
gözlerim düşlerine
yollar boğazıma düğümlenirken
soğuk bir molada
o sıcak çorba özlemini bastırıyor.
ve ben şanslıydım bu sefer
yaramazlığı kalmamış otobüste ki çocukların
hepsi usulca uyutuluyor
dökülen saçlarımdan; bir kaç tel bırakıyorum sadece
herşeyim olan
yokluğunda hiçbir şey olan o şehre
prangalara vurulmuş sokaklara
sokaklar da seyyar satıcılar
her narada bir kaç yoksulluk hikayesi
gördükleri ilk ışıkta toplanan sinekler gibi insanlar
insanlar korkuyor karanlıktan
karanlık ölümü andırıyor
ölüm soğuk
sar beni...
Onur Bolat
10-11-2010