Eksik bir masalın akşam vakitlerinde,

Evvel zamanlarda kalmıştı çocuk.

Son kelimelerini söylemeden,

Aşkı dinlerdi, mişli melodisinden.

Akseder sanıyordu, çığlıkları,

Bazen bir kadın gülüşünde,

Bazen de gözlerinin hüznünde,

Kaybolacaklardı masalın içinde.

Oysa…

Çatık kaşlı gök söylerdi, derinden,

Mişli aşk ile farkını.

Mavi ve beyazın raksedişinden,

Umut dilemişti, sabahları…

Dilinde mişli aşk halleri, ötesi hayal,

Ardında ne o, ne de sevgilisi.

Gizlerdi güneş ihtişamında, sever mişli,

Bitmez sandığı düşlerini.

Dilinde mişli aşk halleri, ötesi hayal,

Sahte masal kahramanı aynada idi.

Eskimiş raflardan düşerken bedeni,

Bağışlamam demişti ihanetini.

Zaman geçti…

Ah mişli aşk hikayeleri…

Anlamıştı geçte olsa, masalın sonunu,