İnsanmışız meğer biz! Zamanın karanlık girdabına kapılıp ,kaybolmuşuz dehlizlerde. Kimiz ,neyiz neden varız demeyi unutup ,ben ağayım ,ben paşayım ,ben zenginim ,yakışıklıyım güzelimlerde kalmışız . Gerçekten insan olmanın derin manasını unutarak .yoksula el uzatmak ya zor gelmiş ya da anlamsız .”onun için mi çalışıyoruz canım” lar dilimizde yapayalnız.merhamet, inanç kalmamış yüreğimiz de ,yüreğimizin yerini bile kaybetmişiz sert kayalar içinde… Değerlere tutunmaya çalışan bir avuç insan kalmıştır tabi içimizde ama en acı olanı da onları da kullananlar var , anlamayanlar ‘aptal’ sananlar…Tabi insan önce aynaya bakmalı en güzeli ,boyutları devasa olmayan gerçek aynalara tabi…. Mevlana ‘nın da dediği gibi “insan insanın aynasıdır”…baktığında karşındakine kendini görürsün aslında…bir sokak köşesinde ya da şehrin en işlek caddesinde fark etmez ,kim dönüp bakar bir diğerinin derdine ,gözler sımsıkı yumulur ya da kapanır kapılar kilit üstüne kilitle.Banane canımlar ,başıma bela mı alacağımlar sarmış dört yanı ,kim kime dum duma …ölsen kaldırımın yanı başında bir gazete örtüp bırakır giderler yanından ,tek dostun son yolculuğun da polis ve acil servis ekibidir sadece ve bir de meraklı ama aldırmaz insanlar…sokaklar da yürünmez öyle tasasız selamlar yerine korku dolu bakışalar var insanların gözünde ,kimin nesidir acaba diye…çocuklarını sokağa yollayamaz korkudan anneler eskisi gibi ,organ mafyası mı gelir,çocuk tacirimi diye… kimseye laf söylenmez olmuş artık özürler yerini silahlara bırakmış.hasta olmak bile suç artık ,hele bir de paran yoksa yandık.eğitim bile alındı elimizden , okusanda faydası yok artık.eskiden ‘tırnağın varsa kaşı başını ‘ denir di amma şimdi devir değişti.”ağan varsa kaşır başını ”! ….
İNSAN MIŞIZ? MEĞER BİZ !!!BULURSAK KAYBETTİĞİMİZİ İŞTE O ZAMAN GERÇEKTEN OLACAĞIZ BİRER “İNSAN”