Online Üye
Online Ziyaretçi
Vurur cemresi her dem
Yalnızlığın yüreğime…
Adım adım dokunur
ayrılığın sancısı hislerime…
Bir dikişte içip bitirsem bütün suları
yine de söndüremez içimdeki ateşini…
Ah bilsen!
Bilsen
Şu taş kaldırımlara eş değer yüreğini
hangi boş anımda
ç/aldın ki kalbimi…
ç/ağlamak mı arasında kaldım sükunetlerimin...
Sustum.
Ve yüreğimi delip geçerken her biri satır boşluklarında
Kendime laf geçiremedim
Biliyorum son baharı yaşıyorum ilkbaharda
Söylesem boş şimdi kafiyesiz bütün şiirlerin rengi
dolu sağanakları yağıyor üzerime
katre bir zamanda
lal kapılarla kavga ediyorum,
asılı portrelerde yağan kar yağışı
ve çatlayan tenimin sızıları
acıtıyor bedenimi…
Sorma halimi…
Eriyip giden mum gibiyim,
son mürekkebimi senin için s/akladım
son dua’mı da…
Var git yolun açık olsun şimdi…