Ýki minare arasýnda, altýn tabak gibi

Guruba düþmüþ güneþ, batmakta

Zaman, dönmekte geceye ve tasalanmakta çocuk

Yine akþam oluyor, yalnýzlýk baþlayacak,

Karanlýk çöktüðünde

Oyalanmaktaydý gündüzleri, sokaklarda gezdiðinde

Adam yerine koyardý kendini, akþam evine gidermiþçesine

Ve akþamlarý, çarpardý yalnýzlýðý yüzüne

Þimdi yine dert, birde yer bulmalýydý, ya bir kuytu köþede

Ya þehirde ki, bir ateme giþesinde

Zordu akþam, fakirdi gece

Üstelik Ýstanbul gibi bir þehirde

Nerden geldiðini bilmezdi

Tanýdýðý, çocuk esirgemede bir hademe

Kimsesiz mazlum bir çocuk, üstelik tek baþýna

Akþamlar dert, fakirdi gece

Soðuk akþamlardan birinde, metroya ýsýnmaya girdi çocuk

Elleri yüzü kirli, sokak çocuðu olduðu belli

Gelip geçen, afilli insanlarý gözlemekteydi

Ve de farkýna varýlmaktý, bütün istediði

Ýnsan sayýlmalýydý, sormalýydý birileri

Neden buradasýn, kimsin, nesin

Demeliydi birileri, sormalýydý

Ve çocuk halinle, tek baþýna

Gecenin bu saatinde, ne iþin var burada?

Diye, ilgilenmeliydi birileri

Ama kördü insanlar, kördü

Akþamlar sahipsiz, geceler fakirdi

                               18.02.2011

                               Ýlhan Keskin