Öyle apansýz açýldý perde ve gece düþtü gözlerime
Söylediðim bütün doðrularý unuttum sende
Duruyordu önümde yýldýzlar , ay nöbetçiliðini yapýyordu geceye
Sevda vuruyordu  , sokak lambasýnýn aydýnlattýðý çiçeklere
Üþüyordu kent çýrýlçýplak sokaklarda
Bir hayal bile yoktu ,
ýsýnmak için gece \ kondularda
Hangi tarihten kalmýþtý bu sýcak öyküler
Açlýk çekerken bile gözleri gülen , mutluluk daðýtan kiþiler

 

Biz mi çok pollyannacýlýk oynadýk  ,
deðiþti mi dünya ?
Gece , gündüzün katili oluyordu kimsesiz sokaklarda
Bir gazete kaðýdýna sarýlý  mutluluk kýstýrýlmýþtý koltuk altlarýna
Koþuyordu bir gölge  ...Kapatýlmýþ bir cesetin arkasýndan
Dört duvar çöküyordu kursaðýma
Rutubet kokulu yaralarýmdan sýzýyordu ,
Yalnýzlýk
Alfabenin en sahipsiz harfini tutuyordum ,
Yani kendimi


Seviyordum seni kendi dilimden ,
Saklýyordum hece hece  ,
kimse görmesin  istiyordum
Bende , öteki seni
 

Sen üstüne giydiðin geceyi çýkartmýyordun gözlerinden
Ben tavaf ediyordum sensizliði
Sen ellerinin kývrýmlarýndan iterken bendeki  terlemeleri
Ben her gece misafir rolünü alýyordum ,
Kelebek düþlemesi gibi
Üç günden fazla duramýyordum


Sen en çok saklanbaç oynamayý seviyordun ,
Ben ne söylesem çýkmýyordun içimden
Üþüyordum yastýk altý günahlarýmda ,
Bir terleme sarýyordu topuklarýmdan
Biri canýmý çekiyor düþüncelerimde
Vuruyor , nefesin dudaklarýma
Kanýyor içimdeki bütün 'senler '
 

Kime þimdi aþk desem  ,
Biliyorum sana çarpacak günün birinde
Ýçim daðýlacak , kanýn bulaþacak bütün insanlýða
Koþacak bütün çocuklar peþimden
Gece olacak meselâ , pencereden bakacaðým
Bir hayal koþacak sahipsiz köpeklerin peþinden
Yollar kimsesiz duracak , yýldýzlar kayacak
Sen gene ayný harflerin sapaðýnda bana bakarak
Gittim diyeceksin
 

Ben Gülümseyeceðim ;

Yüzünü Görmek Ýçin Gece Nöbetlerindeyim

Muhammed YALÇINKAYA  - Gece Katili Oluyordu Düþlerimin -