Vay Be Ben Neymişim? (Toprağa Gidecek Bir Kul)
Sonbaharda düşen sarı yaprak,
Kışın yağan karmışım.
İlkbaharda açan çiçek,
Yazın yakan güneşmişim.
Kalpleri yakan kor ateşmişim,
Gönüllere taht kuranda benmişim.
Yaşama sebebi,
İnsanın içine huzur verenmişim.
Hikayelere konu olan,
Şiirlerde okunanmışım.
Şarkılarda söylenen,
Mısralarda yazılanmışım.
Vay be! Ben neymişim?
Bir de üstüne şairmişim yazarmışım
Şöyle bir dönüp baktığımda;
Aslında bir hiçmişim…
Yunus’un dilinde söz,
Veysel’in sazında tel,
Üstadın çaldığı ney olsaymışım
İşte o zaman bir şeymişim
Ressamın elinde fırça,
Şairin elinde kalem,
Dervişin dilinde kelam olsaymışım.
İşte o zaman bir şeymişim.
Çocuğun tuttuğu el,
Güçsüzün güvendiği yer,
Fakirin duası olsaymışım,
İşte o zaman bir şeymişim.
Ayşe kız! Daldın yine kedere…
Hesap sadece mahşerde
Boşuna vicdanınla savaş verme;
TOPRAĞA GİDECEK BİR KULSUN İŞTE!
Ayşe Duran 27 /05/2008
(
Vay Be Ben Neymişim? (Toprağa Gidecek Bir Kul) başlıklı yazı
Ayşe Duran tarafından
3.06.2009 tarihinde sitemize eklenmiştir. Sitemizde yayınlanan eserlerin hukuki sorumluluğu , kullanılan materyaller ve yazının içeriği yazarlarına aittir.İzin alınmadan kaynak gösterilse bile sayfamızdaki eserler başka yerde yayınlanamaz. Eserlerin izin alınmadan kopyalanması ve kullanılması 5846 sayılı Fikir ve Sanat Eserleri Yasasına göre suçtur. )
Okuduğunuz Yazının Site Kurallarını İhlal Ettiğini Düşünüyorsanız, Site Yönetimine Bildirmek İçin Tıklayınız.
