Ýki Saatlik Yolculuk
          Aný

Kadriye YAPICI

Gözümü açtýðýmda, vapurun içinde bir durgunluk ve bir sessizlik... Pervane düzenli olarak dönüyor, yakýcý bir öðlen güneþinin parlak ýþýnlarý vapurun penceresinden ta gözlerimin içine giriyordu.
Þiddetli sallantýdan rahatsýz olan yolcular, rahat bir uyku çekmek için bir saða bir sola yatmaya çalýþýyorlardý.
Deniz durgun, hava dingin, güneþ yakýcý... Sevdiðim dostlarýma doðru yol alýyordum. Bir an bakýþlarým levendane (güzel, endamlý ) genç bir kýza takýldý. Güvertenin yan parmaklýðýna þöyle arkasýný dayayarak donuk gözlerle çevreyi seyretmekteydi.
Farklý edasý bu yüze o kadar tazelik ve hoþluk vermiþti ki anlatýlamaz... Herkes uyumaya çalýþýrken ben bakýþlarýmý genç kýza doðru yöneltim. Hiç kimse bu genç kýzýn gözündeki cansýzlýðý ve durgun halini görmüyordu. Güçsüz, halsiz duruþu ne hoþtu. Elindeki çanta neredeyse kayýp düþüverecekti. Dalgýn dalgýn birkaç adým ilerledi ve kendini en yakýn sandalyeye býraktý.
Bir türlü bakýþlarýmý bu genç kýzdan baþka bir yöne çevirmek istemedim… Bir an baþýný gayri ihtiyari bana çevirdi. Boþluða bakar gibi birkaç dakika yüzüme baktý. Benimle konuþacak sandým. Gülümsedim ve kendimi tanýttým. Ne yazýk ki genç kýzýn yüz hatlarý ve dudaklarý kýpýrdamadý.
Önce hayranlýkla, bakýndýðým bu levendaneden, dakikalar geçince rahatsýz olmaya baþladýðýmý hissettim!
Vapur sert baþlý inatçý bir hayvan gibi delicesine, alabildiðine yol almaktaydý. Az zaman içinde pek çok mesafe almýþ, gözüne hiçbir tehlike görünmeyerek gitmekteydi.
Servis yapan görevli baþýmýzda dikilip “Ne içersiniz?” demesi benim ve genç kýzýn sessizliðini bozdu. Çay sipariþi verdikten sonra, tekrar matemli görünümüne büründü.
Sol elinde tutuðu çay fincanýný, bir iki yudum içtikten sonra ve düþünmeye baþladý. Usulca gözlerinden akan iki damla yaþ yanaðýndan süzülüp çay dolu fincanýn içine düþtü.
Ne yazýk ki o iki damla yaþ kendini birkaç saniye gizlemiþti çayýn içinde. Acý çekmekte olduðu anlaþýlanbu genç kýzýn hali benim acýlarýmý uyandýrmýþtý!
Vapurdan ayrýlýk saatinin gelmek üzere olduðu, demirin gürültüsünden anlaþýlýyordu. Limana varýnca, genç kýz aðýr adýmlarla dönüp son kez denize bir göz gezdirdi. Limanda bekleyen arabaya binip yol aldý…
Yüreðim kabarmýþ, içimden bir aðlama isteði gelmiþti. Genç kýz sanki acýlarýný bana devredip gitmiþti. Bitkin ve halsiz valizimi alýp vapuru terk ettim.
Dostlarýmýn evinde geçirdiðim ilk gecemde, beynime bin türlü düþünceler saldýrdý. Kimisi öfke kýlýðýna bürünmüþ, kimisi miskin yüzünü takýnmýþ, kimisi bir þeyler dilercesine bir tavýr almýþ; kimisi hasta ve dermansýz...
Bu kadar kalabalýk arasýnda bir türlü yastýða baþým gitmedi. Yönümü nereye çevirdiysem gözümün önünden geçmedi o levendane. Olduðum yerde kalmayý seçtim ve derinleþtim.
O genç kýzý üzen þey neydi acaba?

Baþýmdaki bulutlardan kopmak istedim. En doðru adýmýn bu olduðuna inandým. Kýtlýðýný yaþadýðým her þey, sonsuzluða gömüldü.
Uzak, gözlerin göremeyeceði kadar uzak, bambaþka bir yer var biliyorum. Zihnimde daralarak küçücük bir odaya dönüþen dünya.

Olduðum bu yer bir gözyaþý saflýðýnda ve içime akýtýrken çoðu zaman gözyaþlarýmý saflýðýný en gizli yerlere taþýdým. Her yüzde, her sözde, her susuþta aradýðý, akýl ile bilemediðim ama kalp ile sezebildiðim bu yer, bir kýz çocuðu gülüþü kadar masum... Bir karanfil kokusu kadar büyüleyici... Ýçten gelen bir boyun eðiþ kadar itaatkâr...
Hani son bir damladýr bardaðý taþýran, oysaki ne o damlanýndýr suç ne de bardaðýn
deðiþmez kaderidir bu. Kaldýramayacaðý yüklerle imtihan edilmedi hiç kimse. Bardaðý boþaltacak el’e sahibiz. Hakkýmýz var mý daha fazlasýný istemeye?

Sonsuzluk içinde küçük olduðumu bildiðim anda, ne kadar büyük olduðumu da anladým. Olduðum bu yerde her þey zýttý oldu.
Baþýmý yastýða koyduðumda, beynim yorgun ve halsiz.
Günün doðmasýna az bir zaman kalmýþtý. Düþünceler bulutlara doðru uçup gitmiþti. Her yeni þey bir bilinç kapýsý açýyor, her kapý bir tazelenmeye dönüþüyor.
Her þeyi unutmaktý burada bulunmam ve yeni bir sayfaydý. Vapurda karþýlaþtýðým o levendane, acýlarýmý tekrar bana hatýrlattý. Biliyorum ki acý hiç de unutulmuyor. Gönül onu hep yeþertiyor…