—Yaþlýlýðýnýn yaný sýra öksüz kalan torunlarýnýn bakýmýný da üstlenmiþti Romen ninem. Onu tanýdýðýmda kendisine bile hayrý yoktu. Elinde asasý, beli iki büklüm, üstü baþý periþan, ara sýra esnaf kapýlarýný dolaþýr, hayýr toplardý.

         —Hani dilencilik falan deðildi Romen ninenin ki hâþâ; Onu bu hallerde görüp, ona el ayak olmayan ilgili kurumlar, sivil toplum örgütleri, insanlýktan nasibini almamýþlar utansýn.80’ini devirmiþ aðam, paþam dediði, canýnýn yongasý beyzadesini topraða saklamýþtý. Çocuklarýnýn her biri, bir baþka yerde ancak kendilerine yetmeðe çalýþýrken o en küçük oðlunun ailesini viran evine almýþ, minicik yuvada torunlarý ile hayatýný idame etmeðe baþlamýþtý.

         —Tek nafakalarý, asker yolu bekleyen gelinin getirdiði üç, beþ kuruþtu. Kötü günler art arda gelirken, güzel yarýnlarýn hayalini hep boþ yere kurdular onlar. Nihayetinde askerden henüz dönmüþ oðlunu da kaybeder nine. Bir sabah ezan sonrasý, gün ýþýrken hurdalýklar arasýnda cansýz bedeni bulunur. Nine iþte tam da bu son darbe ile adeta yýkýlýr.  Yüreðinden derin yara alýr. Bunca çocuða nasýl bakarým diye kara, kara düþünürken rastladým ona. Anlattý olan biten ne varsa. Sýðmaz romana derler ya iþte o cinsten.

          —Son gördüðümde çok hasta ve çok yorgundu zamana, acýlara, yoksulluða yenik düþen bedenine hükmü geçmiyordu artýk. Rahat edebileceðini düþünürken baþýna gelmedik hiçbir þey kalmamýþtý.

            —Koca beyin kýzý söyle Kaymakama, söyle Baþkana; Allah aþkýna gelip bakýversinler halimize.Bilesin ki artýk tahammülüm kalmamýþtýr evlat,yetiþ ne olursun bari sen yetiþ imdadýma..

Romen Ninem...

O Reþadiye’den tam 86 yaþýnda

Benim Emine ninem bir Romen

Hanidir kesmiþler elektriðini

Bastonu önde, kendi beride

Aradý buldu beni

Her derdinde gelirdi ya

Bu geliþi bir baþka idi

Ah evladým deyip, sarýldý ellerime

Gelsin dedi, gelsin Kaymakam...

Görsün þu gözü görmez hallerimi

Derler ki, çalýþ öde elektriðini

Ayak yürümez, elim iþ tutmaz

Be Koca Bey'in kýzý, de bana...

Müþkülatýmý anlatmaða dilim de varmaz

Dilim varsa da beni kimse anlamaz

Verme telaþa, hele bir soluklan ninem

Ben de derdine derman düþüneyim

Otur þöyle baþköþeye/yaslan geriye

Çorba getirsinler, bir de çay demlesinler

Bakarýz bir hal çaresine elbet

Üzülme benim Romen ninem

Ýftara kalmýþ bir,iki saat....

Kalbim de çarpýntý, bedenimde bir aðrý

Ah Allah’ým ben nasýl yaparým iftarý?

Seslendim bizim kara kýza

Çevir Kaymakam beyi, haydi çevir

Yardým, medet anlattým dileðimi

Demez mi Kaymakam beyim

Yetti o’na yardým ettiðim vayyy..

Bir baþka oldu rengim, benzim.

Ah... Emine ninem sabret bekle diyemem

Meraklanma elektriðini açtýrýrým hemen.

Ben aydýnlýðý neyleyim ki...