de! onu deyceğdim,

            ıramatlık gayınbobam

“-gızımmm!

hinci ben seni güderin desem yalan

ay aydın yol belli,

            genşsin da(h)a

sen bobayın evine ğet,

            gene de atıvımayon,

gene benim evladımsın,

            “-ı ıh” dediysem dee”

“-va(h)! boba o nası laf” dedim emme

içim “cııız” etdi,

düşdük yola

yüzüme bakmadan

o öğnde ben arkada

eletividi bobamın evine

izinin üsdüne dönüvüdü

gerisin geri

olduğum yerde galağaldım

ardından baka-ğaldım

geri dönüp baksa ya bi!

ne ğezer

 

el evindeymişiyin gibi gelidi bana

elimden bi işde gelmezdi daha

çocuğudum ya(hu)! daha dedim ya

gözüm esger yolunda

bi ağların bi ağların

gayınbobamgilden yandan

bi habar bi mekdip

ne ğezer

 

gayınbobamın etdiği

çok gücüme getdiydi

eller gibi döğse-çarpsa

kolumu ganadımı eğşese[1]

aklıma gelmezdi

bobamdan eleriydi ıramatlık,

aklım ileri-ğeri ermeyodu demek

gabiri cennet olasıca

nur içinde yatasıca

gaşını garartsa da,

bi zert gonuşsa ya

ne ğezer

 

 ** 

meğer(i)sem adamca(ğı)z

            o(ğ)lunun “-öldü” habarını

evel-evelden

kimbili  ne fakıt almışımış da!

ne bile(yi)n ben,

esgerde ölenin ölüsü mü geliyo

görmeyince insan yakışdırabiliyo mu

görse bile yakışdıra bili(r) mi anam;

i(n)san; gözlerine bakıp durduğu,

gızgısını, havaslığımı,

sevisini gözünden okudu(ğu)n

dağı deviri sandığın bobayiğit erine

ölümü yakışdırı(r) mı

ne ğezer

 

aklıma file bi gelse ya

Allah var gederkene bile

eller gibi hiş ağlamak aklıma gelmedi

sankı gonşu köye hızmata getmiş gibi

bi eşek yükü odun edip

öylene eve gelce(ği)miş gibi

bi getdi ki

gediş o ğediş,

ağşama gelceğmiş gibi

gelir mi yılın yılı beklesen

ne ğezer

 

sonratdan aklıma ğeldi zahır

            esgere ğedenin gelme(ye)ceği

esger anaları,

esger  yavıklılarıyna barabar

herkeşine barabar

            bende ağıd etmeye başladım

 

“hey onbeşli onbeşli

serhet yolları daşlı

onbeşliler gelmedi

yarinin gözü yaşlı

 

ben bi ağlamaya başladım kiyne

günnerce

aylarca

çocuk da zati

marakımdan telef oldu ğetdi

doğsa

yaşasa filen ha

belki bana bi meşgale oludu

“yadiger” gordum adını

ba(h)tıyer olsun derdim

insan isdeme mi emme

ne ğezer


[1] eğşemek: budamak, kırmak, küt etmek, ağacın neredeyse yaprağı dalı kalmamacasına sıyrılması, ekinler için çiğnenerek yere serilmesi, örselemek, yülemek

( Döndü Ebe 2- Yadigar başlıklı yazı İ.ÇELİKLİ tarafından 17.07.2011 tarihinde sitemize eklenmiştir. Sitemizde yayınlanan eserlerin hukuki sorumluluğu , kullanılan materyaller ve yazının içeriği yazarlarına aittir.İzin alınmadan kaynak gösterilse bile sayfamızdaki eserler başka yerde yayınlanamaz. Eserlerin izin alınmadan kopyalanması ve kullanılması 5846 sayılı Fikir ve Sanat Eserleri Yasasına göre suçtur. )
Okuduğunuz Yazının Site Kurallarını İhlal Ettiğini Düşünüyorsanız, Site Yönetimine Bildirmek İçin Tıklayınız.
 

EdebiyatEvi.Com | Edebiyat ve Kültür Platformu

EdebiyatEvi.Com | Edebiyat ve Kültür Platformu

EdebiyatEvi.Com | Edebiyat ve Kültür Platformu